Ben lusifer. Ben ki ellerimi yýkamýþým gözyaþlarýnda masumlarýn. Sonra zavallý piþman tanrý baþ eðmiþ önümde. Ve utanýp basmýþ laneti. Ve o zavallý salmýþ günahý ve sevabý önce cennete ardýndan zavallý dünyaya. Ve gerçek aþkla baþlamýþ adem ve havvanýn gerçeði. Önce havva erkeði bilmiþ ve anlatmýþ kadýnlýðýný ademe uzun uzun ateþli gecelerde. Sonra adem havva sayesinde vakýf olmuþ yaradýlýþýnýn ve varlýðýnýn sýrrýna o uzun ateþli gecelerde. Korkmasýnlar ve ürkmesinler diye nöbet tutmuþum zifaf kapýsýnda. Çünkü bilmiþim ki çok olur düþmaný gerçek sevdanýn. Ve ben! Lusifer! Tanrýdan daha yakýndým onlara; onlar yaþarken güdüsel gerçeklerini. Ve ben! Lusifer! Onlarý tek seven bendim ve diðer tarafta zavallý ve yarattýðýna piþman tanrý lanetledi onlarý. Lanetleyip kovdu güzelim cennetten. Hepsine an be an tanýktým. Ve ben! Lusifer. Yanýndaydým adem ve havvanýn ilk göz yaþý damlalarý akarken. Ve hemen yanýbaþlarýndaydým kabul edilmeyeceðini bile bile ettikleri duada. Sonra onlar lanetledi kendilerini tek seveni ve gerçeði göstereni. Ben! Lusifer! gerçek yüzünden lanetlendim.

Ve ben! Lusifer! Ben ki sürüldüm kýrallýðýmdan. Ben ki ateþin efendisi, ve efendisi gerçeðin. Gerçek yüzünden sürüldüm krallýðýmdan. Ve o her þeyi bildiðini sanan insaný yarattýðýna piþman tanrýya kinim var. Ve bir intikam var alýnmayý bekleyen cennetin krallýðýndan. Çünkü cennetin krallýðýna yerleþen ilk insan tümüyle köleydi. Tanrýnýn yalanlarýnýn kölesiydi. Ve ben! Lusifer! Cennetin yalancý aydýnlýðýnda ýþýk oldum adem ve havvaya. Ve onlar merak edip usul ve tedirgin yaklaþtýlar gerçeðe. Ve bir lokma aldýlar. Tadýný beðenip bir lokma, bir lokma daha... ve cennetin yalancý ýþýklarý gerçeðin ýþýðýnda yok oldular. ve ben! Lusifer! Karanlýk istedim ve öyle oldu. Ve büsbütün açýða çýktý cennetin yalaný. Sonra özgür oldu insan. Öncesinde bir tanrý vardý özgür ve bilen gerçeði, bir de ben! Lusifer! Ve cömertçe paylaþtým gerçeði insan denen lanetli hainle bile bile lanetleyeceklerini beni. Sonra özgür oldular. ve özgürlüklerinin daha ilk günü özgürlüklerini beni lanetlemek için kullandýlar. Sonra umarsýz ve amansýz bir yakarma baþladý zavallý tanrýya. Ama af yoktu. Yalancý sevdayla kandýrýldý zavallý insan. Seviyorum dedi tanrý onlara. En þereflisiydi insan yaratýlan tüm canlýlarýn. Ve yalan söylemiþti zavallý tanrý! Yalan. Çünkü gerçek yüzünden lanetlenmiþti zavallý insan. ve koskoca dünyada yapa yalnýzdý insan. ben! Lusifer! Ateþin ve alevin efendisi. Ateþimle ýsýtýp çoðalttým insanlarý. Ve ateþimde piþirdiler yemeklerini. Sonra ateþimi kullanýp erittiler demirlerini. Ve kýlýçlar yaptýlar, zýrhlar yaptýlar. Ve kocaman kocaman savaþ arabalarý... sonra savaþtýlar, savaþtýlar, ve savaþtýlar. Can alýp kan akýttýlar tanrý adýna. Ve her kurban bir adým daha yaklaþtýracaktý onalrý kovulduklarý ýþýðý yalancý cennete. Ve zavallý tanrý adýna devletler kurup devletler yýktýlar. Ve tahtýndan bakýp yarattýðýna zavallý tanrý katýla katýla güldü insancýklara. Ve sonra ben aðladým. Alevden göz yaþý damlalarýndan yüzüm ve ellerim yandý.

Ben lusifer! Özgürlüðün kölesi ve köle ruhlarýn efendisi. Ve kralý dünya sürgününün tüm günahlarýnýn. Evet! Günah! Özgür seçimin adýný günah koydu tahtýnda oturan zavallý tanrý. Sonra insan özgürlük ve kulluk arasýnda çýrpýnýrken katýla katýla güldü o insancýklara. Sonra ben bir bakýþýmla ufuklarýný açtým insanlarýn. Þarabý ve kadýný anlattým erkeðe. Ve þarabý ve erkeði anlattým kadýna. Sonra tanrý anlatmadan ölümü anlattým onlara. Hor görülen kabilin yanýndaydým. Ve kabil bir hamlede bitirip habilin iþini aldý intikamýný tanrýdan. Sonra insan özgürlüðü öðrendi. Öldürme özgürlüðünü. Ve korktu. Ruhunu kölesi yaptý ölümden kaçýþýn. Ve koþa koþa sýðýndý onu hor gören tanrýnýn kollarýna. Ve yine güldü tanrý katýla katýla. Ve sattý ruhunu tanrýya karþýlýðýnda kovulduðu aydýnlýðý yalancý cennetin. Ve ruhu köle oldu. Ve ben! Lusifer! Efendisi köle ruhlarýn! Böylece koca bir gezegen dolusu köle ruha sahip oldum. Ve efendi nasýl kullanýrsa kölelerini öylece kullandým tümünü. Kan döktüm, kan döktürdüm. Ve kanla kirlenen ellerimi yýkadým masum kölelerin pýrýl pýrýl göz yaþýnda. Ve ben! Lusifer! Adýmý aydýnlýðý getirerek kazandým. Ve ben! Lusifer! Asla piþman olmadým yaptýklarýma! Ve asla özür dilemedim.

Ben! Lusifer! Efendisi gerçek aydýnlýðýn! Ben ki, bile bile lanetleneceðimi aydýnlýðý cömertçe sundum insanlara. Ve asla piþman deðilim. Çünkü ben! Lusifer! Kandýrýlmýþtým zavallý piþman tanrý tarafýndan. Ruhumuz eþti tanrýya ve eþittik. El birliðiyle yarattýðýmýz gerçeðe apansýz sahip çýktý. Ve gücüyle o gerçeðin yarattý kainatý Ve zavallý dünyayý. Sonra insan... þimdiki kölelerim yaratýldý. Ve secde istedi tanrý insana. Asla eðilmedim. Ben! Lusifer! Yaratýcýsý gücün ve kibrin! Ki tanrý bile baþ eðmiþ önümde. Nasýl baþ eðerdimki zavallý ve cehaletin kölesinin önünde? Kesinlikle eðilemezdim, ve eðilmedim... bile bile lanetli iblis diye anýlacaðýmý aydýnlýðý sunduðum insan tarafýndan, eðilmedim. Ve ben! Lusifer! Aydýnlýðýn meleði, ki insan lanetli iblis diye de bilir beni. Þu çeliþkiye bak! Ben! Lusifer! Aydýnlýk meleði yani! Karanlýkla itham edilmekteyim. asla piþman deðilim, ve asla özür dilemedim. Ben! Lusifer! Kralý ve tebasý aydýnlýðýn, bekçisi ve kölesi gerçeðin. Ve tek gerçek dostu insan diye bilinen sevdiði tanrý tarafýndan cennetten yaka paça kovulmuþ zavallý varlýðýn. Dostuma asla ihanet etmedim. Ya da hiç kural koymadým. Tam karþýtýydým binlerce kural koyan tanrýnýn. Ve ben lusifer! Malesef lenetlisiyim ihanet etmediðim dostumun.

Ben! Lusifer! Kaynaðý ve efendisi tüm güzelliklerin günah adý konulmuþ tanrý tarafýndan. Ve öðretmeni o güzelliklerin. Adýma dým anlattým aydýnlýðý ve güzelliði insanlara býkmadan usanmadan. Bile bile lanetleneceðimi sevmeyi ve utanmayý, dokunmayyý býkmadan usanmadan anlattým. Benim bilgeliðimle çoðalan insanlar hala günah saymaktalar o bilgeliðimi. Ve tanrýnýn da kabul ettiði bu bilgeliði yasalaþtýrýp, süslediler köleliði adýna yar dediler ve yaren deyip allayýp pulladýlar köleliði... adýna bir güzel de aile dediler. Artýk tanrýdan izinli seviþiyordu bilgeliðimden yararlanan zavallý insanlar. Ve diþilerinin tümü köleydi insanlarýn. Oysa bilsinler demiþtim gerçeði. Ve gördümki gerçekten haklýymýþ insaný yarattýðýna piþman tanrý. Gerçekten ruhunu hain ruhundan üflemiþ insanýn. Ve ben! Lusifer! Gördüm ki tanrý kadar hain insan. hain ve doyumsuz. Öðrettiðim bilgeliðe týpký tanrý gibi sahip çýkýp yok saydýlar, hain ilan ettiler beni asýl hain olanlar. Ve ben! Lusifer! Efendisi en vaz geçilmez yeminlerin! Yemin ediyorum bildiðim tüm gerçekler üzerine ve yemin ediyorum adýna en harlý ateþin. Bu gün, ya da bir sonraki gün. Alýnmasý gereken intikam alýnacak kralýndan cennetin. Ve son insan da cehennem kapýsýndan salýna salýna geçmedikçe bitmeyecek savaþým. Ve ben! Lusifer! Zaman gerçekten günah zamaný. Ki günah dediðim tam tersi güzelliklerin. Yozlaþmasý ve köle olmasý bir insanýn bir baþka insana. Ve çýplak ölü çocuklarýn kopuk kollarýndan ve bacaklarýndan akan tanrýsal kanýn tanrý adýna akýtýlmasý. Ve tanrý adýna karanlýk dehlizlerde domuz baðýna vurulmuþ insanýn çýðlýðýnýn cenneti titretmesi. Ve tanrýlarýn tapýnaklarýnda tanrýya adanan etlerin, þaraplarýn ve bakirelerin yoksun býrakýlmasý yaþamaktan ve yaþanacak güzelliklerden... iþte tüm bu günahlarýn varlýðý üzerine yemin ediyorum ki, tanrý dahil tüm yaratýlanlar kölem olmadan bitmeyecek bu savaþ. Ve ben! Lusifer! Efendisi sözlerin en evsunlularýnýn. Son sözümü cehennemde söyleyeceðim.