Kimi zaman bir sahil kasabasýndaki, saçlarý rüzgarla dans etmeye aþina kýza kaptýrýverdim yüreðimin sýcaklýðýný, kimi zaman otantik bir akþam yemeðinde; mum ýþýðý gibi parlayan, mutlu ama uzak bakýþlara... Sonuçta kaptýrýlan yüreðin sýcaklýðýydý ve o yürek benimdi. Acý varsa, o da benim olacaktý kaçýnýlmaz olarak...
Asla "nasýl olsa bu da diðerleri gibidir" le baþlamasa da, bitti ki diðerleri gibiydi; okyanus melodisindeki geceler...
Sonunda dedim, elbette bulacak o sýcak ve sonsuz sarýlýlþlar bedenimi ve sevgi ile çarpacak bu yürek, ihtiras ile deðil.
Bekledim yýllarca, boþ durmadým elbette, aradým her yerde; otobüste, vapurda ve hatta yapayalnýz bir parkta... "Bulamazsýn" dedi, tanýmadýðým ama beni benden iyi tanýyan o dilenci, "böyle oturup, kendi haline aðlamakla". "Nedir" dedim, daha yeni doðmuþ bir yapraða; "hayata geliþin ve yeþili gözlerimden alýp, sevenimin kalbinde yer ediþinin amacý". Sustu ve gülümsedi, "ilk deðilim, ilk deðilsin" dedi. Son da deðildim o zaman tesellimce ve buldum kendimi seni ilk gördüðüm yerde. "Sen de" demeye gelmiþtim "ne ilk, ne sonsun bu geçici güzellikte". Oturdum o martý sesleriyle dolu sahile, gelip geçen sevgilileri izledim, hasretle...
Normal karþýla ama seni bekleyiþimi. O kadar ani oldu ki ölümün, hala alkolün esiri olduðum gecelerde unuturum gidiþini...
Bilmiyorum nedendir, bazen kaptýrýp gülümsüyorum hayata, sanki kalbim varmýþcasýna.