Dünya gözünün önünde un ufak olsa hiç umurunda olmaz deðil mi? Yaksalar, yýksalar, çalýp çýrpsalar bana ne der geçersin deðil mi? Senin dýþýnda her þeye ama her þeye saldýrsalar “bana dokunmayan yýlan bin yýl yaþasýn!” der avunursun kendi kendine deðil mi? Tek düþüncen yalnýzca kendindir. Kendinin dýþýnda hiçbir þey göremezsin. Her þeye ufkun kapalýdýr. Hiçbir yabancýyý almazsýn küçük zihinsel dünyana. Ancak zihnini emip geçen yalancýlara kapýlarýn ardýna kadar açýktýr her zaman. Çünkü onlar seni yüceltiyordur sözleriyle. Çünkü onlarýn yalanlarý seni sen yapan küçük hesaplarýna katkýda bulunuyordur. “Sevgili.” Derler, sevilip yüceldiðini sanarsýn, kanarsýn yalanlarýna ve verirsin benliðinin elinde avucunda ne kadar sevgi varsa. “Ýstikrar.” derler, dünyayý amuduna kadar yerler de ses çýkarmazsýn. Çünkü aradýðýn sözcük istikrardýr. Ýstikrar dedikleri tatlý yalana satarsýn benliðini. Ve satarsýn insan kimliðini istikrar denen yalana. Sonra da kalkarsýn kutsal þeylerden bahsedersin kirli zihninden fýþkýran kirli sözcüklerinle. Hani insandýn sen? Ne oldu deðerlerine? Ne oldu kutsal bildiðin devrim ve din sözcüklerin? Ve hani yaratýlanlarýn en þereflisiydin sen?

Kadim zamanlarda yaþamýþ bilgelere göre en yüce varlýktýr insan. Ölümü bildiði kadar bilinçli öldürmeyi de bilir. Güdülerini akýl teknesinde yoðurup dürtü yapmýþtýr. Ve isteðinin sýnýrý yoktur insanýn. Ýþte o sýnýrsýz istektir ki; yer yüzününb en güçsüz ve en ucube varlýðýný insan yapmýþtýr. Yani gücünü güçsüzlüðünden alýr insan. Ýnsandýr kutsal sözleri indiren gökyüzünden yeryüzüne. Ve yine insandýr kutsal sözlerin sahibi adýna, haykýrarak sözlerinin en kutsallarýný kan döküp can alan. Hiçbir hayvan yada bitki iyi yada kötü diye sýnýflandýrýlamaz. Çünkü bilmez hayvan iyiyide kötüyüde. Bilmez hayvan bilinçli sahip olmayý. Hiçbir hayvanýn eyleminde net bir bilinç aranýlamaz. Ama insan öylemidir? En bilinçsiz eyleminde bile bilinç altý düzeyinde yine bir bilinç vardýr. Ýnsan bilgiyle sever, bilgiyle nefret eder ve yine bilgiyle öldürür rakibini. Bilmeyi bilmektir insan olmak kýsaca.

Önce ölümü bildi insan. Sonra ölümün karþýtý yaþamý buldu. Sonra yeniden yorumladý çevresini, yeniden bir dünya kurdu. Ölüme karþý ölüm getiren yasa koyucular yaptý kendi elleriyle. Ve neleri kurban etti onlara bir bilsen atalarýnýn yaptýklarýný. Önceleri yeryüzündeydi yasa koyucular. Sonra benzeyiverdiler insana. Yemek yediler, þarap içtiler ve hatta seviþip çoðaldýlar. Sonra insan biraz daha anladý dünyayý ve kendini ve kendi doyumsuzluðunu. Ve fýrlattý semaya yasa koyucularýn tümünü. Güneþ oldu, ay oldu, yýldýz oldu yasa koyucular. Ama yetmedi insana bu kadarý. Sonra görünmez oluverdi, ve tek oldu bir anda. Tek bir yasa koyucu dedi insan, ve cümle cümle indi gökyüzünden yeryüzüne çetrefilli çapraþýk yasalar. Peki ne deðiþti? Hiçbir þey… yine bildi insan, yine buldu bir neden ve yine öldü, yine öldürdü. Önce ortak kullandýðý topraklara sahip çýktý. Güçlü olan öldürdü güçsüz olaný. Güçlü daha fazla güçlendi, güçsüz ezildi iyice. Sonra diþisini mal yaptý insan. Süsleyip köleliði; “eþ” dedi, “yar” dedi, “yaren” dedi… allayýp pulladý, ve köle yaptý erkekler diþilerini. Ve sosyal köleliðin adýna da bir güzel aile dedi. Öðretti babalar çocuklarýna ailenin kutsallýðýný. Kýzlar öðrendi nasýl köle olunur, ve erkekler biliyordu nasýl köle alýnýr. Ve sonra gökyüzüne uzandý insanýn doyumsuz avuçlarý. Sürekli bilmek istiyordu, sürekli öðrenmek. Çünkü biliyordu insan artýk bilmenin güç olduðunu.

Þimdi dön bak kendi içine eyinsan! Neyi ne kadar biliyorsun? Ve bildiklerinin ne kadarý sana yeni sorular sorduruyor. Biliyorsun, öðrendin atalarýndan ve yaþadýðýn onca yýldan. Her yeni yanýt belkide bir sürü soru demek. Ve bilgin arttýkça artýyor bilme isteðin. Bildikçe güçleniyorsun, güçlendikçe daha çok bilmek istiyorsun. Bir atomun neler yapacaðýný biliyorsun, ve biliyorsun suyun nasýl geldiðini, ve nasýl döndüðünü dünya üstünde. Biliyorsun bulutu, yaðmuru, rüzgarý. Ve biliyorsun nasýl ýþýk saçar güneþ, yýldýzlar, ay. Ýnsan nasýl kuþlar gibi uçar biliyorsun. Peki ne kadar biliyorsun kendini, benliðini, neden nefes alýp verdiðini? Peki ne kadar biliyorsun neden dünyadasýn? Ve biliyormusun insan olmanýn ne demek olduðunu? En son ne zaman dönüp baktýn içine? En son ne zaman yüzleþtin kendinle? Farkýndamýsýn bencilliðinin? Peki ya ne kadar biliyorsun asýl gücün ne olduðunu?

Þimdi dön bak yüreðine ey insan! Sor yüreðine asýl güç neymiþ, ve neymiþ asýl bilgi. Sen atalarý ölüme kafa tutmuþ tek türün evladýsýn. Apansýz ölüme inat hayatta kalmayý sürdürmüþ tek türün evladý… ölümü bilen tek türsün, bile bile ölümü yaþamdan zevk alan tek tür. Farkýndasýn maddenin var oluþ amacýnýn. Farkýndasýn evrensel sürerliðin, ve farkýndasýn ne demek olduðunun sonsuzluðun… sen insansýn.
Deli filozof. 06 Aðustos 2007 Pazartesi, 04:09