UMUTSUZLUK ÇÖLÜ
umut…
ýnsan yaþamýnýn vazgeçilmezi yada yok edicisi. Her hangi bir durumda her zaman olmasýný istediði bir þey vardýr insanýn… ve bu istek eðer umut kýlýðýna girmiþse yani umuyorsa insan iþte o zaman iki durum vardýr… birincisi bekleneni bulmak insaný sevindirecektir. Ya öteki, yüceltecektir hem kendi gözünde hemde diðerlerinin gözünde... ya umulan bulunmazsa? Peki o zaman ne yapar insan? Ýþte o zaman kötü. Her þey kasýrgaya tutulmuþ yaprak gibi sükut-u hayal fýrtýnasýnda sürüklenmeye baþlar. Duygular, düþünceler insan kafasýnda insanýn bu umudun çerçevesine soktuðu her þey uçar. Ve insan umutsuzluk çölünün tam ortasýnda kalýr. Her þey bitmiþtir sanar insan. Ve baþlar hiçliðin ve kendine deðer verememenin acýsýyla kývranmaya. Hiçbir þey yoktur, her þey bitmiþtir, en yakýnlarý en kötüdür artýk suçlayacak nedenler arar. Suçlu her þeydir, herkestir. Saldýrýr vurup her þeyi kýrar. Yaþam ne onun için çekilirdir nede onun çevresindekiler için. Ne zaman yalnýz kalsa korkar. Hep bir kalabalýkta olmak ister.. her þeyden alýnýr, her þey onu kýrabilir. Bilmeden ve kendisinin tüketildiðini sanarak her þeyi hýzlýca tüketiverir. iþte budur umutsuzluk çölü. Simyacýnýn yazarý doðru söyler. “yaþam bir çöl gibidir” der. “ne zaman insanýn ayaðý tökezlese tüm felaketlerini üzerine salýverir.” Umutsuzluk çölü ise yaþam çölünün adeta dehlizidir.
Peki nasýl kurtulur insan bu kaostan? Ne yapmalýda kurtulmalý. Bu çölün en iyi yaný da insana içinde olduðunu hatýrlatmadýðý zaman yoktur. Nefes aldýðý her saniyede çölün felaketleriyle boðuþan insan her saniye çölün ona sunduðu yeni bir acýyý tadar; ve acýnýn kaynaðýnýn bu çöl olduðunun farkýndadýr. Ancak bu farkýndalýk þüpheli bir inançtýr çoðu zaman. Çünkü, acýyla gelen düþünce kaynaðý ne olursa olsun insan zihni tarafýndan mantýktan uzak, duygusal bir yaklaþým olarak deðerlendirilir. Eðer kurban duygusal biriyse, yani duygularýný ön planda tutuyorsa, o zaman ortaya çýkacak durum korkunçtur yüzde yüz farkýndalýk. Bu farkýndalýk iyidir ancak çoðunlukla her kavramda olduðu gibi kavramlar burada da zincirleme geliþir. Bir defa umutsuzluk çölünün içine düþmüþtür. Yani bir defa umutsuzluk vardýr bilincin en üstünde. Ondan sonra umutsuzluk kaynaklý acýlar umutsuzluðu bir kaþýk yoðurdun kendisinden kat kat fazla olan sütü yoðurt yapmasý gibi insan zihnindeki tüm iyi bilgi ve inanç kýrýntýlarýný umutsuzluða mayalar.

Þu çok iyi bilinmelidirki en ölümcül zehire sahip olan en korkunç yýlan bile eðer insan almasýný bilirse ona zehirin hepsini panzehir olarak sunar. Eðer insan bunun farkýnda olursa çöl ondan çareyi esirgemez. Çareyi olduðu gibi önüne koyar. Çareyi alabilmenin ilk kuralý, her þeyin zýddýyla var olduðunu bilmeli insan. Bunun anlamý iyiyi bilmeyene kötüyü anlatmak mümkün deðildir. Aydýnlýðý bilmeyene karanlýktasýn demek kadar saçma bir þey yoktur. Yani özetle herþeyi anlamak için karþýtýný bilmek gerekir. Ve þu da bilinmelidirki yaþam zýtlýklarýn dengeli çatýþmasýdýr. Ve bu çatýþmayý insan lehine çevirmek istiyorsa hayatý anlamaya kavramlarý karþýtlarýyla anlayarak baþlamalýdýr.

Umutsuzluk çölü tehlikeli ve ölümcüldür. Hem umutsuzluða düþen için, hemde umutsuzluða düþenin çevresindekiler için tehlikeli ve ölümcüldür. Bu þekilde bakýlýrsa bu çölden kurtulmak imkansýz gibi görülüyor deðil mi? Aslýnda kurtulmak düþünüldüðünden çok çok daha basit ve aslýnda düþünüldüðünden çok çok daha az emek isteyen birþeydir. Yukarýda da söz edildiði gibi eðer almasýný bilirse insan en ölümcül yaratýk ölümcül zehrini panzehir olarak sunar insana. Umutsuzluk çölü de kendi içinde çareyi sunmaktadýr aslýnda insana. Nasýl mý? Zýtlýk ve denge teorisi içinde incelenmeli durum. Yani çözüm ellerimizde.

Ýnsanýn karþýlaþtýðý her kötü durum için yapabileceði iki þey vardýr. Bunlardan biri oturup aðýt yakmak, bir diðeri ise kurtulmak için bir çözüm geliþtirip, etrafýndakilerin onun yaptýðýna bakýp kendi yapamadýklarýna aðýt yakmasýný saðlamak. Bunun nasýl yapýlacaðýný yazýnýn devamýnda göreceðiz. Ancak þimdilik yani þu ana kadar bilinmesi gereken tek þey, ne olursa olsun, kurtuluþ mutlaka ellerinizde. Baþka bir deyiþle bir sloganda söylendiði gibi, ya çaresizsiniz, yada çare sizsiniz.

Delifilozof.