Bir deniz resmi çizdim. beyaz ýþýklar çizerken sularýna göz kamaþtýrýcýydý. Mor ýþýklar ruh okþayýcý, sarý ýþýklar göz alýcý, turuncu ýþýklar can yakýcýydý. Kýrmýzý ýþýklar kalbimdi. Duygularým gibi dalga dalgaydý ve ben çizdiðim o deniz resminde su alan bir sandaldým. Küreklerim ve güvertem yalnýzdý. Ve ben deniz ortasýnda geceleri insanlara býrakan gün batýmýydým. Tüm güzelliklerin ortasýnda kaybolan ve en son hayatýnýn tüm renklerine simsayah boya çeken bir ressamdým. Bir sandal yalnýzlýðýnda kendi karanlýðýný yaratan yüreðinde gün batýmlarý eksik olmayan bir ressamdým. Kimsenin duvarýna sýðmayan resimler yaptým. Bu yüzden dar beyinlere hiç hitap etmedim. Kimsenin düþüncesini küçük görmedim; ama kimseden de büyük fikirler duymadým. Bu yüzden resimlerimde ellerimin ve parmaklarýmýn yalnýzlýðýný gizledim. Ýnsanlarýn aptallýðýný çekmedim. Resimlerimde eþek figürünü çizmeyi sevmedim. At resimleri doldu fýrçama. Tuvalime doludizgin atlar çizmek istedim. Atlarýn ayaklarý kýrýldý. Ben hep kurþunlardan kaçamayan atlar çizdim. Ve bunu kaderim bildim. Çünkü ben de kurþunlardan kaçamayan bir attým. Yayla çimenleri yeþerirken gözlerimde, silahlarýn þarjörleri boþaldý yüreðime. Ve talihim bana kaçamamayý öðretti. Ýnsandan kaçamamanýn hüznü üzerime bir yük gibi bindi. Sevmediðim insanlarý sýrtýmda taþýdým. Ben bu dünyada boþuna yaþadým. Gecenin karanlýðý gibiyken gözlerim, bakýþlarýmdan yýldýzlarýn kayýþlarýný gözyaþlarý içinde seyrettim. Bir ressamýn fýrça darbelerinde yüreðime indirdiðim hançerlerin akýttýðý kýrmýzý renkleri gizledim. Ben en çok boynu bükük gelincik çiçeklerini sevdim. kýrmýzýydý renkleri ve yüreðim gibi kýrýlgandý. Atlarý koþturmak isterken gelincik tarlasýnda, ezilen duygularýmýn kýrmýzý yapraklar halinde tarlaya döküldüðünü gördüm. insanlarýn zaferlerini ve benim yenilgilerimi resmettim. Bir ressam olarak katillerimi çizdim de, cesedimi ortada býraktým. Ben en çok ortada kalmýþlýðýma iç geçirdim. Çünkü cenazeme kendileri duvar olan, gözyaþlarý taþlarýndan sýzan insanlarýn yüreklerinin bir at yüreði kadar bile olamadýðýný kimseye anlatamadým. Önce sýfatlarla kendini tanýmlayan, sonra sahip olduklarýyla kendini anlatan insanlarýn yüzümdeki bir ben kadar olamadýðýný gördüm. Bir ben vardý yüzümde, insanlarýn yüzsüzlüðünün alabildiðine olduðu yerde. Bir benim vardý, yüzümün kusuruydu. ben yine de beni sevdim, alabildiðine kimsenin kimse olamadýðý bir yerde. Ve ressam olarak ilk noktayý yüzüme koydum. yüzümdeki beni seveni, ben de sevdim.