Bulutlar var diyorlar,
Beyazmýþ, güzelmiþ,
Rüzgarýn kucaðýna oturup o gök senin
Bu gök benim gezermiþ...
Bilmiyorum.

Bulutlar var diyorlar gökyüzünün derinliklerinde,
Gök kuþaðýný onlar saklarmýþ.
Güya her rengin anasý, aynasýymýþ gök kuþaðý.
Bir bakýnca mutlu olurmuþ insan!
Ve parlaklýðý elmas kadar güzelmiþ...
Bilmiyorum.

Yýldýzlar varmýþ gök yüzünde geceyi süsleyen,
Kimi uzakmýþ kimi yakýn.
Ay ýþýðýnda dans eden peri kýzlarý kadar güzellermiþ,
Ve parlarlarmýþ geceye karþý ýþýl ýþýl.
Ýnsanýn içi açýlýrmýþ bakýnca onlara,
Ve varmýþ her duygunun bir yýldýzý...
Bilmiyorum.

Ya mehtaba ne demeli?
Kocamanmýþ, parlakmýþ,
Dans eden ýþýklar salarmýþ koca dünyaya.
Ve sararmýþ her güzelliði sýmsýký...
Bilmiyorum.

Gece yýldýzlar kayarmýþ gökyüzünde,
Meþale gibi ýþýtýrmýþ her yaný.
Ve dilek tutarmýþ onu gören her insan
Güzel þeyler istermiþ gökyüzünden.
Ve kayan her yýldýz alýrmýþ bir can,
Ve dilek tutarmýþ
Kayan yýldýzý gören her insan...
Tutmuyorum.

Ayaklarýmla tutunduðum,
Týrnaklarýmý sýmsýký sapladýðým,
Ve her þeyin anasý
Son duraðým
Sadýk yarim
Ey toprak!
Ne yaptýn gökyüzüne?
Nerede bulutlar yýldýzlar ve mehtap?

Kimi zaman tenimi kavuran,
Kimi zaman üþüten beni.
Bulutlarýn arabasý rüzgar!
Nerede bulutlar?

Kanatlarýn siyahmýþ,
Örtermiþsin her þeyi o siya kanatlarýnla.
Söyle bana her þeyi saklayan gece!
Nerde kayan yýldýzlar?

Ve gökyüzü sana sesleniyorum!
Ne kadar yüceymiþ,
Ve ne kadar yüksekmiþsin.
Her þeyi sararmýþsýn býkýp usanmadan.
Herþeyin sahibi senmiþsin.
Koca güneþ seninmiþ,
Bulut yýldýz ve mehtap sendeymiþ.
Senin tualinmiþ Gök kuþaðý,
Ve sendeymiþ kayan yýldýzlar
Söyle bana gökyüzü!
Nerede onlar?
Ya sen neredesin?
Bilmiyorum...