Yaralýsýn sanki. Ama durmadan koþuyorsun. Ne var peþinde söylesene bana? Hem dur iki soluklan! Bir týmar ver yaralarýna. Belliki dikenli ve pusulu yollardan gelmiþsin. Belliki hayat kötü davranmýþ sana. Ama burasý çöl. Dinlenmezsen gidemezsin daha öteye.
Dur! Azýcýk dinlen hele iki soluklan! Ne var peþinde seni bu kadar korkutan tanrý aþkýna! Azrail kovalasa bu kadar hýzlý kaçýlmaz. Ne! Seni duyamýyorum.! Nefes nefese kalmýþsýn. Dur dur... ama dur ve azýcýk dinlen! Sonra anlatýrsýn seni neyin kovaladýðýný. Su içmek istermisin? Dur sana yetiþemiyorum! Demek hayat kovalýyor seni. Ýyisiyle kötüsüyle nefreti ve aþkýyla geride býraktýklarýnýn tümü... ama burasý çöl... burada yalnýzca þimdiki zamanda varsýn. Ne geleceðin belli, ne de peþinden geçmiþ girebilir içeri. Hani bir kitap var. Adý simyacý... okudun mu bilmiyorum. Orada þey der hani... çöl, týpký hayat gibidir. Bir açýðýný bekler. Hele bir düþmeye gör... tüm kötülüklerini salar üstüne. Bir daha kalkmayý hayal bile edemezsin. Onun kendi kurallarý vardýr, kendi düzeni vardýr.
Dur hele. Bak ben de yoruluyorum. Burada o kadar uzaklara gitmedim ben. Hem biliyormusun seni nelerin beklediðini? Hem görebiliyormusun nerede baþlar ve nerede biter çöl? Gerçekten kurtulabilecek misin kaçtýklarýndan? Onlarý aklýnda ve kalbinde taþýrken hemde? Kuyruðuna teneke baðlanmýþ bir tekir kedi gibisin. Kendi kendini korkutup kendini öldüreceksin yorgunluktan. En fazla son damlasýna kadar koþabilirsin bedeninin ürettiði enerjinin. Peki o bitince ne olacak? Çat diye çatlayýp öleceksin. Peki kurtulmuþ olacakmýsýn o zaman aklýndakilerden? Belkide, kim bilir. Ama ya kurtulamazsan, ya ölümünde de takip ediyorsa seni geride kalanlar?
Ha þükür kulak vermeye baþladýn sözlerime. Ama saða sola çevirip durma kafaný! Bu halinle dolunay altýnda kendi gölgesini diþleyen korkak bir çakala benziyorsun. Boþa uðraþma, bulabileceðin ve bulup da bileceðin bir düþman yok çevrende. Düþman tam þuranda, bak, dokun, kendi kafanýn içinde. Önce ondan kurtulmalýsýn. Peki bilirmisin kendini nasýl yener insan? Kendini yenebildiðinde baþ edemeyeceðin hiç bir þey yoktur. Evet nasýl yenersin kendini? Tabiki bilmezsin. Bilsen bu koca çölün ortasýnda koþarmýþýn aklýný yitirmiþ bir meczub gibi. Evet kendini yenmek... ancak kendinle savaþmayý býraktýðýnda yenersin kendini. Ancak kendini bilme istediðinden vaz geçtiðinde bilirsin kim olduðunu ve ne olduðunu. Ýþte o zaman ölüm bile korkutamaz seni. Her þeyi hak ettiði biçimde yaþarsýn. Bak gözlerin kapanýyor yavaþ yavaþ, nefesin yavaþlýyor. Yavaþ yavaþ uykuya geçiyorsun. Peki shakespeare’in dediði gibi ölmek uyumak mýdýr sadece? Peki senin geçeceðin bu uyku ne uykusu.
Tanrým! Bir yoldaþ geldi demiþtim! Evet onu durdurdum. Ama durduðu için öldü belkide. Þimdi koþma sýrasý kimde?
Açýlýn çöller. Ve salýn istediðiniz kadar kum fýrtýnasýný üzerime. Tüm yýldýrýmlarýnýzla ve heybetinizle gelin! Sizden korkmuyorum! Ýþte yalnýzlýktan kaçmak için yalnýzca ben koþuyorum yalnýzlýða doðru