Amon suskun þimdi.
Suskun ve rahat.
Biliyor amon
Bildiðini hayatlarýn kendi aydýnlýklarýný,
Ve aydýnlýðýný anladýklarýný amonun.
Amon kalpten bir dua üflüyor gök yüzüne,
Kalpten ve tertemiz bir dua.
Her týnýsý duanýn kutsuyor hayatlarý,
Amon’un aydýnlýðýyla.
Ve kutsuyor amon her hayatý birer birer...

Krisna anlýyor karmayý,
Ve lanetler okuyor kastýn tümüne.
Sonra serflerin isyaný baþlýyor,
Yakýp yýkan bir isyan.
Serf yok ediyor efendiyi,
Ve efendisiz kalýyor.
Ve susuyor krisna mazdanýn sesinde,
Þüphelerin tümü karýþýyor karanlýðýna mazdanýn.
Krisna yine saðýr,
Yine sessiz, ve yine kör.
Karmanýn üç kötülüðü siliniyor,
Siliniyor sonsuza dek hayatlarýn tümünden.
Ve serf efendi oluyor.

Ve hayata karýþýyor hayat büs bütün,
Hayat ýþýk oluyor,
Ve pervane oluyor bir baþka hayat.
Kibelenin duasýyla kutsanýyor hayatýn ýþýðý,
Ve bir baþka dönüyor pervane.
En gizli bilgisi kutsuyor krisnanýn,
En gizli bilgiyle kutsanýyor pervane,
Ve bir baþka yanýyor ýþýðý hayatýn.
Kapatýyor nergal kapýlarýný cehenneminin,
Sönüyor marduk’un kýzýl ateþi.
Yalnýzca gülen yüzler görüyor amon,
Kazanmýþ her savaþý,
Her þeye raðmen gülen yüzler.
Yalnýzca seven kalpler görüyr amon,
Kaçýp kurtulmuþ ihtiras tuzaklarýndan,
Günahsýz seven kalpler.
Bir çift hayat görüyor amon,
Kaçýp kurtulmuþ bitimsiz hayat tuzaklarýndan,
Ulaþmýþ aydýnlýða,
Ve bilgece kutsanmýþ
Bir olmuþ bir çift hayat.
Ve aydýnlýða giden yolu görüyor amon,
Aydýnlýða giden tertemiz yolu.
Ve kutsuyor amon aydýnlýðýyla
Kutsayýp açýyor aydýnlýða gidenn yolu büsbütün.

El ele ve kal kalbe yürüyor,
Aydýnlýk yolunda bir çift hayat.
Yol ter temiz,
Yol aydýnlýk,
Ve yol kutsanmýþ...
Üç ýþýk iniyor gök yüzünden,
Sarýyor hayatlarý sým sýký.
Kayboluyor tümü karanlýðýn,
Her yer Aora oluyor.
Ve iniyor amon yr yüzüne yeniden ýþýðýnda Aora’nýn.
Ýnip konuþuyor.
Ve susuyor yine seslerin tümü amonun sesinde.
Konuþuyor amon kendi sesiyle,
Sýcak bir bebek tebessümü sarýyor alemlerin tümünü.
Mutluluða mutluluk ekliyor,
Ve aþk ekliyor kalplere her sözcük.

“iþte yeniden anladýnýz çocuklar,
anladýnýz ve biliyorsunuz evrenin en engin sýrrýný.
Biliyorsunuz ve kazýdýnýz kalbinize büsbütün.
Ýþte yemin,
Ýþte savaþ
Ve iþte zafer...
Yemin yemin üstüne çocuklar,
Ýçi boþaldý evsanelerin tümünün.
Ve sizi bekliyor aþkla kutsanmýþ her evsane.
Ey hayat!” dedi amon dönüp hayata.
“þimdi ister Tahir ol,
Mecnun ol istersen.
Ýster Kerem,
Ýstersene Gamber.
Ýster memo,
Ama illede adem.
Þimdi al evsanedeki yerini.
Ve sen ey hayat!” dedi amon.
“þimdi ister Zühre ol,
leyla ol istersen.
Ýstersen Aslý ol,
Ýstersen arzu.
Ýstersen zine,
Ama illede havva.
Evsaneniz sizi bekliyor ap açýk,
Sonu aydýnlýk olan ilk evsane.
Kovamaz kimse sizi cennetten,
Sizin kendi cennetiniz var.
Emek emek yarattýðýnýz kendi cennetiniz.
Ve sonsuz bir aydýnlýk sizi bekliyor,
Kutsanmýþ benim adýmla sonsuz bir aydýnlýk.”

Ve söyledi amon son sözünü,
Her sözü bir duaya karýþtý son sözün.
Ve dolaþtý tanrýlarý birer birer.
Ap aydýnlýk bir dünya kuruldu yeniden amon’un emriyle.
Kuruldu ve sunuldu hayata.
Son sözünü söyledi amon,
Kötülüklerin tümü silindi kalplerden.
Kalpler ýþýk olduamýn’un emriyle.
“þimdi yaþamak zamaný hakkýn olaný” dedi amon.
“yaþamak zamaný hakkýn olaný,
býrakýn Arzu’yu Gamber’i,
Mcnun’u Leyla’yý býrakýn.
Yaratýn kendi evsanenizi emek emek,
Yaratýn ve yaþayýn.
Üzerinize olsun aydýnlýk çocuklar,
Kibele’nin duasý üzerinize olsun.
Silinmesin Venüs’ün aþký kalplerinizden,
Ve Gaia’nýn varlýðýna karuþsýn varlýðýnýz.
Uzak olsun sizden iblislerin günahý,
Ve uzak olsun sonsuz nefreti Marduk’un.
Sizin olsun, yalnýzca sizin olsun,
Güneþ kadar aydýnlýk bir hayat,
Ve bir hayat masum melek kadar.
Yemin yemin üstüne çocuklar...
Anlýyorum artýk sizi.
Buldunuz en gizli bilgisini Krisna’nýn.
Buldunuz ve anladýnýz,
Anlayýp kazýdýnýz kalplerinize.
Yemin yemin üstüne çocuklar...
Sizi hayat karþýlaþtýrdý,
Ve aydýnlýk bir birinize karýþtýrdý.
Biliyorsunuz artýk sýrlarýn en enginini,
Biliyorsunuz ve mahkumsunuz aydýnlýða.