ANLATIRIM


Þarkýlarýn fýsýldýyor cam kenarý düþüncelerime bu öðle üzeri
Ýçimin melodileri dilimden dökülmekte
Bin bir naðmeyle kulaðýmda çýnlýyor adýnýn baþ harfi
Üþüyorum… Þarkýlar dudaðýmda titremekte


Kaç tane þarký dinlemeliyim sen gelene kadar
Kaç günde biter hepsini söyle?


Sessiz hýçkýrýklarým gibi anýlarým þuan ellerimde
Onlarda benim gibi çaresiz ne yapacaðýný bilmemekte
Gözlerimden akan yaþlarým yolum olmuþ yastýðýmda
Yüzünü yeniden hatýrladým… Gözümden düþen her damlada

Kaç gece aðlamalýyým sen dönene kadar
Kaç gözyaþý yeter seni döndürmeye?


Arýyorum bulamýyorum dizlerim uyuþuyor çöktüðüm köþe baþlarýnda
Her sokaktan çýkýverecekmiþsin gibi, çýkmaz sokaklar yokmuþ gibi
Bir gölge görüyorum peþine düþüyorum
Koþuyorum ama kayboluyorsun sana yetiþemiyorum…

Ne kadar yürümeliyim yollarda kavuþmak için
Kaç adým uzaklaþtýrdý söyle?
Nereye kadar koþmalýyým
Koþsam da yetiþir miyim ellerine?


Kavuþmaya çaresi olmayanýn aþký; çaresini kendi yaratýr dizelerinde


Demem o ki:

Anlatýrým bir gün hüznü, ihaneti ve seni; Bir renksiz yaðmurun camdan yüzüne…