Kur’an ahlakýný yaþayan insanýn adalet anlayýþýnda kiþisel çýkarlar, dostluklar, arkadaþlýklar, akrabalýklar, insanlarýn fiziksel farklýlýklarý asla etkili olmaz. Kararlarý yalnýzca haktan ve doðrulardan yanadýr. Kuran ahlakýnýn tam olarak yaþandýðý toplumlarda gerçek adalet ve güvenin hakim olacaðý çok açýktýr. Çünkü yalnýzca içinde Allah korkusu taþýyan ve hesap günü Rabb’inin huzurunda yapayalnýz sorgulanacaðýnýn þuurunda olan insan gerçek adaleti saðlayabilir.

Allah birçok ayette insanlara adaletin ayakta tutulmasýný buyurur. Nisa Suresi 48. ayette "insanlar arasýnda hükmedildiðinde adaletle hükmedilmesi” bildirilir. Kuran’da adaletin tam bir tarifi yapýlýr, iman sahiplerine kiþiler ve olaylar karþýsýndaki davranýþlarý ve adaletin nasýl uygulanacaðý bildirilir. Bu müminler için Allah katýndan çok büyük bir kolaylýktýr. Bu sorumluluðun bilincinde olan samimi müminler, Allah’ýn rýzasýný kazanmak ve huzur, güven, barýþ içinde yaþayabilmek için insanlar arasýnda adaleti eksiksizce uygulamakla sorumludurlar.

Allah’ýn Kuran’da emrettiði adalet, tüm insanlar arasýnda eþit olarak uygulanýr. Yer, zaman ve kiþilerin dil, din, ýrk ve etnik kökenlerine göre deðiþmez. Oysa bugün birçok yerde insanlar ýrklarý ya da tenlerinin rengi nedeniyle zulme uðratýlmaktadýrlar. Kur’an’da farklý halklar yaratýlmasýnýn hikmetlerinden birinin, insanlarýn "birbirleriyle tanýþmalarý" olduðu haber verilir. Farklý ýrk ve milletlerin bulunmasýnýn bir amacý, çatýþma ve savaþ deðil, kültürel bir zenginliktir.

Bu çeþitlilik Allah’ýn yaratmasýndaki bir güzelliktir, bir renktir. Taþýdýðý hiçbir özelliði insana üstünlük kazandýrmaz. Bu farklýlýklar Allah Katýnda önemli deðildir. Üstünlük yalnýzca takva ile, yani Allah korkusu, Allah sevgisi ve O’nun sýnýrlarýný korumadaki titizlik iledir.