Ýnsanlarýn
temel niteliklerini irdelerken,
kiþilik yapýlarýný ve içinde bulunduklarý
sosyal dokuyu mutlaka göz önüne almamýz gerekir...


Çünkü
þahsiyetin oluþumunda aile, çevre
ve dolayýsýyla yaþadýðý koþullar son derece önemlidir...


Ama
bazý þahsiyetler vardýr ki,
hangi koþullarda yaþarsa yaþasýn
dirayet ve þecaat konularýnda daha samimi,
ön yargýdan uzak durmayý baþararak daha duyarlý oluyorlar,
feragat konusunda örnek alýnacak deðerlere haiz bulunuyorlar.


Bu karakterdeki insanlarý
incelediðimizde, gönlü açýk ama gözü tok, yapmacýk
tavýrlardan uzak, gözünü budaktan asla esirgemediði görürüz...


Böylesi
âlicenap insanlar
olduðu gibi görünürler, beðenilme
ve makam korkusu gibi kompleksleri taþýmazlar...


Net ve pürüzsüz
bir þahsiyet sahibi olmalarýnýn yaný sýra, çabuk
gönlü alýnan, aza kanaat eden bir kiþilik sahibi olmayý baþarýrlar...


Fakat
ne hazindir ki böyle insanlar
genelde kaybeden, ufki derinliði bulunmayan,
kanaat eden, tahkik açýlýmý kýsýr olan bireylerdir...


Ýnandýrýldýðý her fýrsatta,
varlýðýný feda ederek yüreklerini ortaya koyarlar, asla
güçlerinin hesabýný yapmazlar, Allah ne verdiyse diyerek baþlarlar...


Böyle davranmak
zorunda olduklarýna inanýrlar,
asla geleceðin hesabýný yapmazlar
ve bunlarý da bir fazilet olarak telakki ederler...


Hizmetlerinde
kusur etmedikleri malum efendilerin
bir kýsmýnýn sadist, egoist ve þahsiyetsiz
kiþiler olduklarýný her nedense bir türlü anlak istemezler...


Çünkü
yapýlarýnda asla kötülük bulunmaz,
ön yargý açmazý taþýmazlar, sadakati
mutlak sayalar, aksi bir davranýþý ihanet olarak telakki ederler...


Samimi olmanýn
bunu gerektireceðine inanýrlar...


Efendi makamýný
müstekbirce elde eden malum kiþiler
yiðit, mert, maksatsýz, samimi, fedakâr
olan bu insanlar sayesinde kuvvet bulurlar...


Civanmert insanlarm
hak ve hukukunu ve gelecekteki
durumunu ihmal ve inkâr etmeyi her zaman baþarýrlar...


Meselenin aslý özünü al,
posasýný kaldýr at, kimseye görünmesin ve sakýn
ses çýkarmasýn, eline biraz ulufe tutuþturun yeter derler...


Vefakâr insanýmýz
güç ve kuvvetten düþtüðü için,
iþveren olan efendi duruma el koyarak
hemen talimatýný vermiþtir zira varlýkta vefanýn anlamý yoktur...


Gücün ve baþarýnýn
kendiyle orantýlý olduðunu
vurgulamaktan tutsaklýklarýndan dolayý zevk alýrlar...


Faziletin ve ülfetin
kendilerinden kaynaklandýðýný,
her fýrsatta öne çýkararak yandaþlarýna imada bulunurlar...


Asliyetin
kimlere ait olduðunu bildikleri
halde korkularýndan itirafta bulunamazlar...


Maddesini,
manasýný ve namusunu
hiç çekinmeden emanet ettikleri
bu insanlardan bir sadakatsizlik olmayacaðýný çok iyi bilirler...


Bunun için
her zaman istismar ederler
ve mazi denkliðinde gönül eðlendirirler.
Bunca haksýzlýðýn neticesini karmaþýk kiþiliklerinden hesaplayamazlar...


Maddenin
fevkalade bir manasý vardýr.
Mana ikliminde maddeleþmeyi baþaranlarýn asla
manasý yoktur zira insaný insan yapan mana derinliðidir.


Mutlak bir
hesap gününün olduðuna
iman ederek, hareket ve tavýrlarýmýzý,
çalýþanlarýmýzý asla ihmal etmemeliyiz, netleþtiremezler. ..




Mustafa CÝÝLASUN