Dinmez efkarýn seni andýkça
Bir ömür ruhumun figanýný anlamadan yaþadýðým karþýma çýkýnca
Kalbimle dertli olduðumu hatýrladýkça,her umuda hesapsýz kanýp yol da kalýnca
Nefes yetmiyor söz söylemeye, gönlüm elvermiyor mahcubiyetin anbean artmasýna


Nasýl bir mükellefiyet içindeydim
Aklýný bilen, fikreden, keyfiyet süren, enanetiyle nefeslenendim
Zafiyetlerin birliðinde,hevesleri n dirliðinde merak eder,nefsimi öncelerdim
Her iþimi bu minval üzre nizama koyar, güç ve nüfus için yarýþýrdým, bilemedim


Kimi gördümse merakýna girerdim
Her haline vakýf olmak için vakit geçiridim,usül ve adap bilmezdim
Suç iþleme özgürlüðüm var diye geçinirdim, her suçun vebalinden habersizdim
Eza vermenin bazen emele uðraþmak için gerekli der,bu istikamette fetva verirdim


Akait ve muamelattan nasipsizdim
Ne derleri önceleyerek, utanmamak adýna güya ***ret ederdim
Nasýl bir nefestim, neden bu kadar hakikatimden uzak bir haldeydim,hederdim
Neyi ne kadar hakkýyla bildim, ruhumun lisanýyla bütünleþtim, niye önemsemedim


Günün mübarekleþmesi derdim
Ýnananlarýn bir telaþ içinde ***ret etmelerine nazar ederdim
Cemaatin dikkatsizliðini, bin bir türlü kokularýn iticiliðini öne sürerdim
Bir de yardým toplamak için palazlanmalarýnýna çok kýzardým, fýrsatçýlar derdim


Kul olduðumu hiç düþünmezdim
Sanki taahhüt edilen bir lahzanýn içindeydim,ne kadar sefildim
Hor ve hakir görmeyi mahir birþekilde yerine getirirdim,yargýlama yý severdim
Mahkum olmayý kendime hiç yediremezdim, bin bir bahaneyle sýyrýlmak isterdim



Mustafa CÝLASUN