bilmiyorum haksýz mýyým seni suçlamakta?
aradan bunca yýl geçmiþ olmasýna raðmen.
“hayatýmý sen mahvettin, sen bu halde olmamýn sorumlususun” desem haksýzlýk mý olur?
senin yüzünden hala ne yapacaðýmý bilemiyorum,
niçin yaþadýðýmýzý bilmiyorum,
“evren nasýl yaratýldý” diye sorup duruyorum.
sen yokken bunlarý hiç yapmazdým.
sen yokken hiç bu kadar çaresiz hissetmezdim kendimi.
evet, belki yine yalnýzdým ama en azýndan bunun farkýnda deðildim.
kimseyi sevmezdim ama en azýndan bir rolüm vardý hayatta.
þimdi tamamen avare gibiyim.
ne iþ yapacaðýmý bilemez oldum.
bir orada bir buradayým.

seni görünce istedim ki insanlar beni daha çok sevsin, sen beni daha çok sevesin.
beceremeyeceðim iþlere kalkýþtým.
ne diye yaptým böyle sanki.
kendi halimde yaþasaydým ya hiç soru bile sormadan...
bu kadar gereksiz þeyi bilmezdim belki ama,
en azýndan insan gibi yaþardým...