Kozada býrakýlmýþ …

Gece ýssýz, gökyüzü sanki bir tirþe kumaþ
Eþyalar oynaþýyor akþamlar neden ürkek
Ýç içe odalarda yalnýzlýk sabaha dek,
Perdeleri çekilmiþ bir konut suskun, sýrdaþ.

Çevresini bekliyor gölgesi nöbetleþe
Güllerle oynaþýyor bahçede esen rüzgâr
Çatýsýnýn altýnda içrek kapý, dört duvar,
Gene maðrur ve sakin salondaki baþköþe.

Mevsimi özleminde bir konut ki,sýcacýk
Bir ömürlük birlikte koyun koyuna yatan
Evrenin düzeni bu, gün batar, aðarýr tan,
Her gün ayrý muþtuda, bu yalancý apaçýk.

Bilinmeyen ne var ki kor gibi ayný çýplak
Seni oyalýyor hep sýcak, soðuk, bahar,yaz
Nerede yarýnlara nar çiçeði tüten haz,
Dönüþü yok boþluðu kolay mý silip atmak?

Taþlaþmýþ beton deðil, yaþanmýþlýk her oda
Çekmesinde bir defter, dolabýnda bir albüm
Mutfaðýnda semaver; son kapý var ki ölüm,
Hani o güzellerin hiçbiri yok burada.

Gece ýssýz ve sakin gündüzün son perdesi
Sokak lambasý sýzmýþ loþ ýþýklý odalar
Kozada býrakýlmýþ günü geçmiþ sevdalar,
Bir yaþam þairinin boþ kalmýþ seccadesi.