Ýþte yine hava karardý, ve yine akþam geliyor...

Yarýn, sabah rüzgarý tenine deðmeden, bahçede gezinenin ne olduðunu ve onu korumaya çalýþanýn kim olduðunu düþün. Ve sen ona - o mavi gözleriyle çiçeklere dokunan ve onlarý besleyen o kocaman elli adama- saklý bahçendeki hiç kimsenin bilmediði kuytuluklarý ve gizli güzellikleri arayýp görmesine izin verdin. Çocukça oyunlarla, þen ve sevinçli sözler ve kahkahalarla en gizemli sýrlarý onun kulaðýna fýsýldadýn, elinden tutup ona yol gösterdin.

Bu, bir an için, geçici ve kýsa da olsa yaþamýn tekdüze kuruluðunda beklenmedik coþkulu yaðmurlara, çekicilik, dirlik ve canlýlýða yol açtý. Bahçede yeni ve daha önce hiç görülmemiþ güzellikte ve renkte goncalar açtý, taze tomurcuklar çiçeklendi. Saðnak sonrasý ýslak topraktan inanýlmaz güzel kokular, sesler,renkler yükseldi.

Böyle beklentisi olan ve dolu dolu yaþama arzusuyla yanýp tutuþan cankuþlar minicik tanelerle, darýyla yemlenemez, beslenemez. Onlara aþk yemekleri, oburca esrimeler gerekir, zevk çeþmeleri, sofralarý ve havuzlarý gerekir....

Dedim ya: Ýþte yine hava karardý, ve yine akþam geliyor... Merdivenlerde ayak sesleri ve keyifle söylenen þarkýlar artýk duyulmuyor. Boþluk dýþ hüznü içe aktarmýþ ve hüzün engebeli duvarlarda soðulup tortuya çökelmiþ.

“Senin önüne yaþam ile ölümü, varoluþ ile yokoluþu koyduðuma gökleri ve yeri tanýk ederim” diyor Rab. "Bunun için yaþamý seç." Çünkü güneþler, deðirmen kanatlarýnýn döndüðü göðün baþucuna doðru çekildi, yürek aðýrlaþtý, gözyaþý taþtý ve sepildi rüzgar. Otuzbeþ yýl ayrýlýðýn sonunda buluþup da geçen bu kaçýncý saat ve kaçýncý akþamdý? Ýkinci ayrýlýk ateþ gölü gibi aktý gönüle. Bir türlü gelmeyen yarýný ve ertesi saati kim bilebilir? Yarýnýn derdi yarýna yeter mi?

Denizin karanlýk ve sert kokusu akrep gözlerin ve yelkovan yüreðin kabaran burçlarýna balkýnalý parmaklarla hasadý sürüyor. Ekin olgunlaþýyor ve günebakanlar toplanma hazýrlýðýnda. Karlý tepelerde ,yüce dað baþlarýnda, ýssýz çöllerde ateþler yanýyor ve inciden zýrhlarýyla kuþanmýþ atlýlar dört nala büyük ordularla sefere çýkýyorlar. Ýnci deðil, kolyeler dolusu incilerle… Bu durumda bahçývan nasýl uyur?

Aþkýn ateþi tutkuyla harlanýr ve uðultusundan yüksekteki kuþ sürüleri daðýlýr gider. Okyanus ve dalgalarýn düzensiz sesi minik balýklar ülkesindeki ateþyuvarlarý kýþkýrtýr. O aþk o kadar delidir ki mantýk, akýl, deðerler hepsi ayaklar altýnda ezilir gider. Onun açýlmamýþ kendi yolu, söylenmemiþ sözü vardýr. Söz dinlemez, hiçbirþeye aldýrmaz. Acýmasýzdýr aþk, kendinden baþka tek bir deðer tanýmaz, kýrar geçirir. O ordularý kimse durduramaz ve denetleyemez. Bu durumda bahçývan nasýl uyur?