YENÝ BAÞLAYAN AÞK


Bir anne kokusunun sýcaklýðýnda âþýk olmuþtum sana
Aylardan Aralýk,
Ve yerler bembeyaz kar
Okullar bile tatil edilmiþti o gün
Sanki bir lütuftu baþlayan aþkýmýza
Sanki bir þanstý okul sýralarýnda seni düþünmeye yetmeyen aþkýma

Burnumda nefesim donarak yürüdüðüm yollarda
Þarkýsýný dinleyerek aþkýmýzýn
Âþýk olmuþtum sana
Teþekkür ederim, seni bana getiren hayata…

Yollar kayýp da düþerken ben
Kuvvet alýp elinden kalkardým yerden,
Öyle ya, sen beni kanatlandýrmýþtýn yeniden.

Seviþinle renk buldum,
Artýk köþe baþlarýnda aðlamýyordum.
Sevmeye baþlamýþtý beni bütün dünya,
Konuþur oldu tüm arkadaþlarým
Güzelliðimse paha biçilemez
Dünya hep bu masalýn ardýnda sanki.

Seni düþünmediðim bir an, bir tane an göstersinler bana
Nefes alýrken seni istemediðim,
Tüm dünyayý uðruna silebilirdim
Hayat gülüþünün ardýnda gizliydi.

Gene de çocuk bir duruþumuz vardý hayata,
Yaþanmýþlýklar yaþanýr,
Piþmanlýklar sorgulanýr
Ve hayallerimizde süslerdik sevgimizi.

Ve günlerden sonra bir gün,
Sadece herhangi bir gün,
Çekip gittin sevgili.
Neden diye de sormadým sana
Þimdi yüzünü göremem, belki hatýrlamam ama
Ölene dek sen dizelerimde, mýsralarýmda…



“Bilge Közkara”