Yaþamýnýz boyunca pekçok insandan ‘hayatýn bazý kesin gerçekleri’ olduðu sözlerini duymuþsunuzdur. Bu ’gerçek’leri kavramýþ olan kiþiler, genellikle yanlarýnda sizin yaþýnýz kadar insan çalýþtýrmýþlardýr ya da siz daha gelirken onlar dönmektedirler(!) Kimi görüþleri ise toplumun büyük kesimlerince benimsenmiþ, adeta atasözü haline dönüþmüþtür. Örneðin ‘büyük balýk küçük balýðý yutar’, “iyilik yapmak saflýktýr”, “doðru söyleyen kaybeder”, “babana bile güvenmeyeceksin”, “para her kapýyý açar”, “köprüyü geçene kadar...” Ýþte ‘hayatýn gerçekleri’ olarak gördükleri bu gibi prensiplerle yaþamlarýna yön veren kimseler, kendi deyimleriyle ’hayat okulu mezunlarý’dýr.

Bu kimseler toplumda kabul görmek ve insanlarýn gözünde iyi bir yere gelebilmek için belli kurallarýn uygulanmasýný zorunlu görürler. Bulunduklarý ortamda kendilerince uygun gördükleri davranýþlar sergiler, ortama uygun þekilde konuþurlar. Dolayýsýyla bu kurallarý benimsemiþ kimseler içten, rahat ve doðal olamazlar.

Onlara göre bir insan ne kadar özveride bulunursa bulunsun karþýlýðýnda, bencillik ve vicdansýzlýk bulur. Bu yüzden karþýlýksýz özveride bulunmak "saflýk”týr; çünkü kiþi hiçbir çýkar talep etmeden iyilik yapmaktadýr. Hayatýn gerçeklerinin ise kötülüðe kötülükle, sevgisizliðe sevgisizlikle karþýlýk vermeyi gerektirdiðine inanýrlar.

Bu batýl sistem, kendine karþý bile samimi olamayan insan modelleri oluþturur. Sýkýntý veren bu kurallarý, insanlar ne yargýlar, ne de deðiþtirmeye kalkarlar. Çünkü içinde yaþadýklarý bu sistemi, ’hayatýn asla deðiþmeyen gerçekleri’ olarak görürler.

Hayat okulu mezunlarý, henüz ’öðrenci’ olan gençlere de hayatýn gerçeklerini öðretme ve yaþadýklarý deneyimleri anlatarak, onlara kendilerince doðru yolu gösterme çabasý içindedirler. Yakýnlarýna bu yönde telkinler vererek eðitimlerini sürdürürler. Gerçekte ise inancýný yaþayan insanlarýn gerçeklerinin, tanýmladýðým hayat gerçekleriyle uzak ya da yakýn benzerliði yoktur.

’Hayat okulu öðrencileri’nin çocukluk yaþlarýnda aile ve çevreden almaya baþladýklarý telkinler, yaþam boyu devam eder. Yakýnlarýnda bir hayat okulu mezunu bulunduðu sürece, gençlerin eðitim süreci hiç bitmez. Gençlerin büyük çoðunluðu hayat okulu eðitimcilerinden etkilenir; modayý takip eder gibi bu kimseleri örnek alýr.

Yalnýzca Allah’ýn beðendiði ahlaký samimiyetle yaþayan anne babalar, dinin özünün güzel ahlak olduðunun bilincindedirler ve çocuklarýna inancýn gerçeklerini öðretir, onlarýn gerçek anlamda iyi insanlar olmalarý için çaba harcarlar.

Toplumdaki telkinler yönünde davranýþlar sergilemek, inanan gençlerin ise asla içinden gelmez. Onlar ortama göre karakter deðiþtirmez, karþýlýk beklemeden güzel üslup kullanýr, güzel söz söyler, insanlarý onore eder, gönül alýrlar. Ýçten, samimi, dürüst, güvenilir, saygýlý, þefkat ve merhametlidirler.

Kesin bilgiyle inanan insan Kur’an ahlakýnýn dýþýnda bir baþka ahlaki sisteme baðlanmaz. Hayat okulu mezunlarý ve öðrencilerinin yaþadýðý bir sistemin izleyicisi olmaz. Farklý bir "hayat felsefesi" üretmez. Yaþadýðý, hayatýn deðil yalnýzca samimi inancýnýn gerçekleridir.


Fuat Türker