Birden döndüm adamda benim gibi ayaða kalkmýþ yavaþ yavaþ bana doðru geliyordu. “ Sormaya korkuyorum ama…” dedim. Adam yanýma gelip elini omzuma atarak “Tam düþündüðünüz gibi” dedi. “Nasýl olur. Bu zaman kadar…” “Malesef bu iþler böyle yürüyor. Anneniz,babanýz saðmý?” diye sordu. “Annem sað, ama bu zamana kadar bana en küçük bir þey söylemedikleri gibi hissettirmediler bile.Ama nasýl olur,nasýl olur…” dedim.
Bilinç altým, sanki bu olayý bekliyormuþ gibi benden önce olayý kabullenmiþ görünüyordu. Ýkimizde ayakta camýn yanýnda dýþarýsýný seyrediyorduk.
Adam anlatmýya devam etti “ Sizcede uygunsa artýk açýk açýk anlatmakta bir zarar görmüyorum.” Dedi. “Derinden gelen bir sesle “Buyurun !”dedim.
“Annenizin ailesi baþtanda söylediðim gibi hali vakti iyi birileriydi. Annenizden baþka çocuklarýda olmayýnca tüm servetleri annenizin mirascýsý durumunda olan size ve kýz kardeþinize kalýyor.”
Ayakta sallanmýya baþladýðýmý gören adam koluma girerek masamýn önündeki koltuklara oturmama yardým ediyor. “Kýzkardeþim…. Kýz kardeþim…” diye söylenmiye baþlayýnca adam” Evet kýzkardeþiniz” diyor. Boþ gözlerle karþýmda oturan adama bakýyormuþum. “Beni nasýl buldunz” diyebildim. “Çok uzun hikaye ama sonunda hem seni hemde kýz kardeþini buldum.
Böyle durumlarda evlatlýk verilen çocuklar hem evlatlýk verilenlerin mirasýna hak kazanýyor hemde kendi anne ve babalarýnýn miraslarýnýda alýyorlar. Ýþte bunun için tüm bu çabalarým”
Ne söyliyeceðimi bilemiyordum. Tekrar ayaða kalktým. Camýn önüne geldim. Adamda camýn önüne geldi. “Kýzkardeþim þu ande nerede” diyebildim. “Burada.Ýstanbul’da” dedi. “Görüþmek istersen oda seni görmek istiyor” dedi. Bir müddet düþündükten sonra “Bana birkaç gün müsaade edermisiniz,kendimi hazýrlamam gerekiyor da” dedim. Adam “tabi” dedi. “Burada nerede kalýyorsunuz” dedim. Adam bana kartvizitinin arkasýna kaldýðý otelin adýný telefon numarasýn yazýp verdi. “Sizi arayacaðým” dedim.


Akþam eve geldiðimde annem halimden bir þeyler yolunda gitmediðini anlamýþ olacak ki “Hayrola evladým,iyi görünmüyorsun” dedi. “Evet anneciðim öyle” diyebildim. “Anlatmak istermisin” dedi. “Baþka çarem yokki ama yemekten sonra” dedim.
Bu arada eþim de halimi hiç beyenmemiþ “Ne oldu” diye soruyordu. Baþka çare bulamadýðýmdan odamýzda bir yandan üstümü baþýmý çýkarýrken bir yandandan kýsaca olayý anlattým. Arkamý döndüðümde eþim yataðýn üzerine oturmuþ kocaman gözlerle bana bakýyordu. Aðzýndan ”n’olacak” kelimesi çýktý. “Bilmiyorum. Yalnýz sen bildiðini belli etme yemeðe inelim” dedim.
Bahçeye annem,eþim ve ben havuzun baþýndaki koltuklara oturduk. “Bak anneciðim bu zamana kadar seni ne kadar sevdiðimi biliyorsun. Þimdi sana bir þey soracaðým beni seviyorsan lütfen doðruyu söyle” dedim. Annem birden ayaða kalktý birkaç adým attý havuzun baþýnda durdu.Sað elini aðzýna götürdü. Çok derinden gelen bir sesle “Demek öðrendin” diyebildi. “Ýþte evladým senelerce hep bu andan korktum.Bu anla karþýlaþmamak için buraya Ýstanbul’a taþýndýk. Ama kader bizi burada da buldu.”
“Niye bu zamana kadar bana söylemediniz anneciðim” dedim. “Seni okadar çok seviyorduk ki kaybetmekten korktuk. Hem anneannen seni ve kýz kardeþini ne arayýp ne sormuþtu. Sanki Olanlardan seni ve kýz kardeþini sorumlu tutuyordu. Bende daha sonra anneanneni çok aradým ama bulamadým. Sana anlatmamamýzýn bir sebebi de yanlýþ insanlarla karþýlaþýp kötü duruma düþmemen içindi evladým” dedi. Yerimden kalktým annemin yanýna geldim. “Beni bu yaþa kadar baktýnýz, büyüttünüz, bana evlatlýk olduðumu hiç hissetirmediniz size karþý borcumu ne yapsam ödeyemem. Bilseydim de sizi nasýl terk ederdim ki ?… siz benim annem ve babam deðilmisiniz?”
Bütün olanlarý, büroma gelen adamýn anlattýklarýný olduðu gibi anlattým. “Ýþte herþeyi öðrendin oðlum, artýk ne düþünüyorsun” dedi. Eþim “Bak birde kýz kardeþin ve yeðenlerin varmýþ, ne güzel” dedi . Annem,eþim ve ben havuzun baþýnda birbirimize sarýlmýþ olarak bir müddet öylece kaldýk. Neden olduðunu bilmiyorum ama hepimizin gözyaþlarý boþanmýþtý.

Eþimle otelin önüne geldiðimizde ofisime gelen avukat yanýnda bir kadýn ve bir erkekle otelden çýkýyordu. Eþim “Bunlar olmasýn” dedi. “Bilmiyorum !” dedim. Arabamýn içinden uzaktan onlarý izliyorduk. Biraz yürüdükten sonra durdular. Ofisimiz gelen adam kadýna güler yüzle bir þeyler anlatýyor,kadýnda yüzündeki tebessümle onu dinliyordu. Ayrýldýlar. Kadýn ve yanýndaki adam caddenin yukarýsýna doðru gitti, ofisime gelen adamsa aþaðýya doðru yürüdü. Eþim “Gel çýkalým” dedi. Birlikte kadýnla adamýn arkasýndan eþimle bende yürümeye baþladýk. Bir müddet sonra pastane gibi bir yere girdiler. Eþimle bende arkalarýnda oraya girdik. Onlarýn oturduðu masanýn yanýndaki masaya oturduk. Ismarladýklarýný ve ýsmarladýklarýmýzý yerken onlarýn konuþtuklarýn duyabiliyorduk. Kadýn “Bak hayatým avukat oðlan kardeþimi bulmuþ” dedi. Kocasý “ Ne güzel hayatým bak seninde bir kardeþin oldu kutlarým seni.Hem bu durumuda kabullenmiþ” dedi. Biz eþimle duyduklarýmýz karþýsýnda sanki büyünün bozulmasýný istemiyormuþuz gibi sessiz sessiz oturup yandaki masanýn konuþmalarýn dinliyorduk.
Adam “Bak caným,þu anda kardeþin þu masaya gelip þuraya dikilse, ben senin yýllardýr görmediðin erkek kardeþinim dese ne yaparsýn” Kadýn bir an durakladý ve “Boynuna öyle bir sarýlýrým ki yýllardýr hiç tatmadýðým,nasýl olduðunu bilmediðim kardeþ kokusunu doyasýya içime çekmiye çalýþýrým” derken kadýn iki kolunu göðsünde kavuþturup gözlerini kapadý. Gözünden yaþlar akmýya baþladý.
Kocasý kadýna kaðýt peçete uzatarak “Al caným” dedi.
Artýk eþimle bende yerimizde duramýyorduk. Elimde olmadan masamdan kalktým…Yürüdüm… Onlarýn masasýnýn önünde durdum. Kadýn hala kollarýný göðsünde kavuþturmuþ o vaziyetde aðlýyordu. Benim masalarýnýn önüne yaþlý gözlerle gelip durarak kadýna içten baktýðýmý gören adam da ayaða kalktý, kadýnda ayaða kalktý. Masanýn karþý tarafýnda kýzkardeþim ve eþi,beri tarafýnda ise ben ve eþim öylece konuþmadan duruyorduk. Ben kadýna kadýnda bana bakýyor ikimizde aðlýyorduk. Sadece “Abla… Ablacýðým” diyebildim.

Gözlerimi açtýðýmda hastanedeydik. Baþ ucumda caným annem, eþim, ablam ve eþi vardý.,.


Artýk benimde bir ablam ve yeðenlerim var. Her fýrsat bulduðumuzda birbirimize gelip gidiyor.Yýllarýn býraktýðý hasreti gidermeye çalýþýyoruz.Hepimiz çok iyi kaynaþtýk, büyük bir aile olduk.
Hepimiz o kadar iyi anlaþýyoruzki…
Ha bu arada gerçek annemden bana düþen mirasý,ablama kabul ettirmek çok zor oldu ama olduðu gibi ablama býraktým.


Mustafa Arif Razgartlý