Kurdun biri ormanda,
Bir av görmüþ yanýnda.
Atlamýþ tepesinden,
Yakalamýþ belinden.
Parça parça eylemiþ.
Afiyetle de yemiþ.
Koca kemiði avýn,
Kurdun da boðazýnýn
Bir yerine takýlmýþ.
Caný iyi acýmýþ.
Saplanmýþ büyük kemik,
Kurt da olmuþ hekimlik.
Bir leyleðe rastlamýþ,
Anlatmaya baþlamýþ:
— Boðazýmda kemik var,
Gaganý sok da çýkar.
Ne biçim bir nesneyse?
Ýste bedeli neyse...

Upuzun gagasýyla,
Bir hekim edasýyla,
Leylek hemen çýkarmýþ;
Onu dertten kurtarmýþ.
Ýþinin bedelini,
Ýstemiþ ücretini.
Kurt, hayli öfkelenmiþ.
Leyleðe þöyle demiþ:
— Yakalayýp yemeden,
Yýkýl, git karþýmdan sen!
Aðzýma giren kafan,
Kurtulmuþken kopmadan,
Hâlâ þükretmiyorsun,
Ücret mi istiyorsun!..

Ahmet KARAASLAN