Ýlk zamanlar ne kadar masumdun
Sanki bir nazenin ve naifliðin en anlamlý sunumuydun
Nazarýmda ne ahenkli bir kuldun, ürkek bakýþlarýnla içine alan ummandýn
O an cezbine kapýlmýþtým, merakýma yenilmiþtim, adeta sürüklenen bir çaresizdim


Ýçim kýpýrdýyor, yýlgýnlýðým bitiyordu
Yýllara sari içime sökün eden hazan durmuþtu, bahar baþlýyordu
Zemheriden geriye kalan ne varsa, umutlanan saklý melal gün yüzüne çýkýyordu
Önünü alamadýðým þevk ve heyecan ne kadar da anlamlýydý,sanki gençklik aþýsýydý


Yeniden demeye sessizce bir adýmdý
Yýllara sari suskunluðumu bazan ne müthiþ bir eda ve sürurdu
Her yaným kuþlar uçuyor, kelebekler iþtirak ermek için sýralarýný bekliyordu
Takatsiz nefesim, ritimsiz kalbim, ahensiz melalim azim için fýrsatýný kolluyordu


Artýk heba olmayý asla istemiyordu
Bir ömür asabiyete gark eden, esiri olmam için çaba gösteren yoktu
Mütebessim bir eda ile nazar eden ne kadar suhuletli farktý, alýp götüren hicrandý
Hüznümü nihayete erdiren vicdandý,düþünceleri me ahenk getiren bir þevk-i sanattý


Asýlýnda çok þey istemiyordum
Kýskançlýk girdabýnda boðulan bir candým, korkularýn dramýydým
Emanetçisi olduðum ne varsa, dünya her ne kadar yalan olsa da huzur için vardým
Yorgun ve bitkin bir ruh sahibi olmamalýydým,kalbi mahzunluk içinde yaþayandým


Yýllar haline neden anlatamadý
Zan içinde bulunmak ne kadar kalbin için ihlastý, kim yargýçtý
Senin halinde tutsak olacaksam, bir köþede inleyen abdiacizsem ruhum için ardý
Ne zaman nazar etsem karþýmda husumetle bakan bir hakim vardý,niye açýmasýzdý


Demek ki kalbi letafetin kalmadý
Nefsin her vakit iraden adýna kandýðýn mihraktý, ne karaydý
Etrafýmda halime acýyanlar,suskunluðu mu kabul edemeyenler neden çoðaldý
Ruhumun ve kalbimin sahibi aþikarken, ona kulluðum kabul edilirken neyin kardý


Ne kadar tenim olsa, ruhum bizardý
Kalbim için anlaþýlmayan bühtanlar seni bezirgan yaptý
Eza ettiðinin, kölen olamayacaðýmý bildiðin halde, sýðýndýðým Rabbim sabrýmdý
Kanaatim sadece onun rýzasý için var olan ardý, o halin ki hevesim varsa kurutandý



Mustafa CÝLASUN