Otobüs Toros daðlarýnýn o muhteþem güzelliði içinde yol alýrken köpürerek akan su kaynaðýnýn yanýndaki dinlenme yerinde yolcularýn ihtiyaçlarýný gidermek için mola verdi. Manzara muhteþemdi ama benim istediðim þeyse bu manzarayý seyretmekten çok biran evvel varacaðým yere varýp ta bulmak istediði kiþiyi bulmaktý.
Bir müddet sonra otobüsümüz yolcularýyla birlikte tekrar yola koyuldu. Ben baþýmý otobüsün camýna dayamýþ dýþarýsýný seyrediyordum.
Toroslarýn o muhteþem güzelliðinin beni oyalamýsýna imkan yoktu. Eþimle okurken tanýþmýþ ve birbirimiz sevrek evlenmiþtik. Kýzýmýz evliliðimizin sanki yaþam kaynaðý idi. Eþim ticaretle uðraþýyor,bende öðretmenlik yapýyordum. Bir zaman sonra nasýl olduysa oldu eþimi baþka bir kadýnla yakaldým,ayrýldýk. Kýzýmý mahkeme bana verdi. Eþimde zaten benim bu isteðimi kýrmadý. Zaman içinde eþim ticaret hayatýný tasfiye etti. Evimizi ve yüklü bir miktar parayýda bize vererek ortadan kayboldu. Kýzým ise babasýný bir türlü affedemiyordu. Zaman içinde boþandýðým eþimin izini kaybettik.
Kýzým büyüdü ve evlendi. Onunda bir kýzý oldu. Kýzýmda öðretmenlik yapýyordu. Kýzýmýn hastalýðýndan dolayý bir gün týp fakültesi hastanesine gittik. Kýzým zaman zaman hastalanýyordu. Bize en yakýn saðlýk ocaðýna veya bir hastaneye gittiysekte þikayetler geçmediði gibi artmýya baþlamýþtý.
Uzun süren tetkik ve araþtýrmalardan sonra kýzýmýn her iki böbreðininde iflas etmek üzere olduðunu öðrendik. Tedavilerde bir sonuç vermeyince kýzým ayda iki- üç kere diyalize girmeye baþladý.Zaman içinde diyalize girmeler haftada bir’e ve son günlerde de haftada üç’e kadar çýktý. Doktorlarýn bana sölediklerine göre böbrek naklinin yapýlmasý gerekiyordu. Böbrek nakli bekliyen okadar hasta varmýþki bize ne zaman sýranýn geleceði,eðer böbrek bulunsa bile dokularýn uyuþup uyuþmayacaðý belli deðilmiþ.
ilk önce kýzýmýn eþinin dokusunun uyup uymayacaðý kontrol edildi. Uymadý. Benim dokum da uymadý. Günlerce el altýndan maddi gücümüzün yettiði kadarýyla etraftan böbrek aramaya baþladýk ,bulamadýk. Bu arada bende emekli oldum. Emekli ikramiyem de, týpký gözümün önünde her geçen gün eriyen kýzým gibi yavaþ yavaþ erimeye baþladý.
Ne yaptýysam elimden hiçbir þey gelmiyordu. Çaresizlik te beni ikinci defa kahrediyor, öldürüyordu.
Ýþte herþeyin tükendiðini sandýðým birgece yarýsý aklýma boþandýðým eþim geldi. Belki o bize yardým edebilirmi diye düþündüm. Niye olmasýndý. Ýnsan çaresiz kaldýðýnda hani denize düþen insan gibi en olmadýk þeylerden bile nasýl yardým alabilirim diye düþünüyordu.
Ýyide aradan seneler geçmiþ ve eski eþimin þimdi nerede olduðunu nasýl bulacaktým. Sabah ilk iþim çok yakýn bir haným arkadaþýma konuyu açtým. Ýnternet yoluyla arayalým dedi. Hemen bilgisayarýnýn baþýna geçti ve aramaya baþladýk. Epey aradýk ama bulamdýk. Benim kýzýmý diyalize götürmem gerekiyordu. Arkadaþým internet de aramaya devam edeceðini söyledi.
Telefonumun acý acý çalmasýyla uyandýðýmda saat gecenin 03,30 uydu. Uykulu gözlerle telefonu açtýðýmda arkadþýmdý,müjde buldum dedi. Nasýl yataktan kalkýp,nasýl giyindiðimi ve arkadaþýma gittiðimi hatýrlamýyorum. Hakikaten bulmuþtu. O gece bir daha uyku tutmadý. Sanki kýzýma böbrek bulunmuþ gibi sevindim. Nedendir bilmem hýçkýra hýçkýra aðladým.Sanki üzerimden tonlarca yük kalkmýþtý.

Ertesi günü yolcu arabasýna atladým ve boþandýðým eþimin bulunduðunu sandýðým yere doðru yola çýktým. Kýzýmada eski bir arkadaþýmýn çok rahatsýz olduðunu , onu ziyarete gideceðimi söyledim.

Otogarda indiðimde saat 11,30 du. Hemen bir taksiye atladým ve elimdeki adrese götürmesini istedim. Bir müddet sonra taksi dört yol kavþaðýna yakýn bir yerde durdu. Þöför , gel teyze sana o yeri göstereyim dedi. Az ilerideki kavþaða geldikten sonra söför eliyle karþýdaki bir dükkaný iþaret etti,iþte orasý aradýðýn yerdedi. Parasýný ödeyip teþekkür ettikten sonra korkak adýmlarla oraya doðru yavaþ yavaþ yürümeye baþladým.Birbirimiz görmeyeli çok seneler olmuþtu. Belki evlemiþti.Belkide bizi unutmuþtu.

Camdan içerisini korkak korkak seyrederken gözlerim onu arýyordu. Ýþte orada diye baðýrmýþým.. Hemen elimle aðzýmý kapattým. Sanki ben Ýþte orada diye öyle baðýrmýþtýmki,tüm dünyanýn duymasýndan utanmýþtým. Oradan biraz uzaklaþtým ve kendimi toparlamýya çalýþtým.
Bir müdet sonra yavaþ yavaþ tekrar dükkanýn vitrin camýna gelip içerisini seyre baþladým.
Kasanýn baþýndaydý. Yýlar geçmiþ olmasýna raðmen sanki hiç deðiþmemiþti,dipdiri ve güleçti. Bir müdet seyrettikten sonra kapýyý itip içeri girdim. Oda hemen kapýnýn yanýnda kasanýn baþýndaydý. Bana doðru kafasýný çevirdi ve buyurun dedi.Beni görmesiyle birlikte ayaða fýrladý ve sanki bir heykel gibi kalakaldý. Bir müddet o vaziyetde kaldýk. Ne o bir þey söyliyebildi nede ben. Sadece sen… sen… diyebildi ve yutkundu. Bir müdet sonra kasayý bir baþkasýna býrakarak yazýhanesine geçtik. Hala inanamadýðý belli oluyordu. Gözlerimden sessizce birkaç damla yaþýn süzüldüðünü hissetmiþtim. Boynuna atýlýp hüngür hüngür aðlamak geliyordu içimden.
Bir müddet konuþmadan bir birimiz seyrettik. Neden sonra,hayrola dedi. Bir þeymi oldu diye sordu. Artýk dayanacak gücüm kalmamýþtý,kendimi býrakýp sesli sesli aðlamaya baþladým.Yanýma gelmiþ baþýmý göðsüne bastýrmýþtý. Neden aðladýðýmý bilmediði halde o da aðlamaya baþlamýþtý.

Sakinleþtikten sonra olanlarý anlattým.Anlattýklarýmý ses çýkarmadan sabit gözlerle hem dinliyor hemde bana göstermemeye çalýþarak için için gözyaþý döküyordu.
Sen nasýlsýn diye bildim. Sen beni boþ ver dedi ,beni bulduðuna,buraya geldiðine iyi yapmýþsýn dedi. Kendi bizden ayrýlýnca buraya yerleþmiþ kafeterya gibi bir yer açmýþ onu çalýþtýrýyormuþ.
Bir ara evlendinmi diye sordu,sence dedim,yutkundu…
Ya sen diye sordum,oda sence diye cevap verdi..
Ýkimizinde gözyaþlarý içimize,yüreðimize akýyordu. Demekki sevgi bambaþka bir þeydi.
Onunda böbreðinin bir alýnmýþ tek böbrekle kalmýþ. Böbrek rahatsýzlýðý onun ailesi tarafýnda da varmýþ. Dedesi böbrek rahatsýzlýðýndan vefat etmiþ.

Akþama buradasýn herhalde dedi. Ses çýkarmadým. Hadi eve gidelim dedi. Evine gittik. Çok konuþacaklarýmýz vardý ama hepsinden önemlisi kýzýmýzdý. Durdu düþündü ve birkaç yere telefon etti. Bende çay yaptým. Biraz bekliyelim bir arkadaþ arayacak dedi. Vakit geceye çoktan dönmüþtü,telefonu çaldý, Uzun uzun konuþurken evin hertarafýný dolaþýyor ve buram buram terliyordu. Konuþma bittikten sonra yanýma geldi, galiba bu iþe bir çözüm bulacaðýz dedi. Titriyerek sordum,nasýl !!! Bekle dedi. Bir müddet sonra telefonu tekrar çaldý. Hiç konuþmadam dinledi dinledi ve telefonu kapatýrken sanki gözlerinin içi gülüyordu. Bana, kýzýmýzýn tüm tahlillerini bana fakslýyabilirmisin dedi. Tabi dedim. Hemen telefona sarýlarak kýzýmý aradým ve arkadaþýmýn yanýnda olduðumu,kocasýnýn hemen vereceðim faks numarasýna tüm tahlilleri fakslamasýný söyledim. Eski eþim dükkana gitti ve bir müddet sonrada elinde
Gelen fakslarla döndü. Ben çayýmý yudumlarken boþ gözlerle ona bakýyordum.

Bak dedi,Burada organ nakli ancak aile bireyleri arasýndan baþka böbrek naklini yasaklamýþ. Bunun için bizde baþka türlü çözüm yolu arýyoruz.Benim hastalýðým sýrasýnda biraz araþtýrmýþtým. Bir arkadaþýmdan yakýn bir ülkede kaçak olarak böbrek naklinin yapýldýðýný duymuþtum. O arkadaþýmý aradým ve gelen fakslarýn birer fotokopilerini ona verdim. O gerekli baðlantýyý kurup bana haber verecek. Elini dizimin üzerine koyup yaþlý ve kýrmýzý gözlerle, korkma artýk geçti dedi. Elimizden ne gelirse
Yapacaðýz dedi. Buna çok para lazým dedim. Orasýný sen kafana takma dedi. Benim
Yeterli miktarda nakdim var dedi. Varsa dedim… sözümü kesti. Sus dedi. Paradan da çok önemli þeyler var. Kýzým beni affetmesede o benim kýzým,bizim kýzýmýz dedi. Ama sakýn benim buna ön ayak olduðumu söylemiyeceksin dedi.Sen þimdi yarýn evine dön ve benden gelecek haberi bekle, bu arada da hem sana hem kýzýmýza pasaport çýkartýn dedi.
Sabahleyin otogardan beni arabaya bindirirken kalýn bir zarf verdi. Bu ne dediðimde, al bunu lazým olacak dedi. Tutulup kalmýþtým. bir þeyler söylemek istedimsede her þey boðzaýma düðümlenmiþ kalmýþtý. Sadece gözlerimin ýslandýðýný hissettim. Artýk gözlerimdede yaþ kalmamýþtý.
Döndükten sonra kýzýma ziyarete gittiðim arkadaþýmýn bir tanýdýðý vasýtasýyla dýþarýda böbrek naklinin olduðunu,bizimde buraya gidip nakil olma ihtimalimizin yüksek olduðunu ve bu arkadaþýmdan telefon beklediðimi söyledim. Ýkimizede pasaport çýkardýk. Bir gece eski eþim telefonla aradý ve iki adet uçak bileti ni kargoyla gönderdiðini,banka hesabýma ise para çýkardýðýný söyliyerek kýzýmla birlikte gideceðimiz yerdeki hava alanýnda bizi karþýlayacaklarýný ve gerekenlerin onlar tarafýndan yapýlacaðýný söyledi. Bizi karþýlayacak olanlara güvenmemizi,kendisininde orada olacaðýný ama bizim onu görmiyeceðimiz söyledi.

Kýzýmla birlikte sevinç içinde Atatürk hava limanýndan uçaða bindik. Bir müddet sonra yakýn komþumuz da hava alanýna indik. Pasaport iþlemlerimizden sonra çýkarken bir yanýmýza gelerek bozuk Türkçesi ile,hoþ geldiniz beni takip edermisiniz dedi ve bavullarýmýzý yanýndaki kiþilere verdi. Hava alanýndan bir taksiye binerken etrafa bakýnýyorumki ileride beton bir direðin arkasýndan gözlerinde gözlükle bize bakan eski eþimi görür gibi oldum.Bizi bir otele götürdüler. Daha sonrada bir hastaneye gittik. On-onbeþgün burada bekledikten sonra bir gün uygun böbreðin bulunduðunu ve ameliyata hazýr olmamýz istendi. Kýzýmýn ameliyatý çok uzun sürdü. Ameliyatdan sonra yoðun bakýma alýndý. Bizi havaalanýnda karþýlayan kiþiyle birlikte ameliyatý yapan doktor yanýmýza geldi ve o kiþinin tercumanlýðý ile konuþmaya baþladýk. Ameliyatýn çok iyi geçtiðini ,kýzýmýn bir müddet yoðun bakýmda kalacaðýný,vücudun böbreði red etmemesi için kýzýmýn baðýþýklýk sisteminin çökerteceklerini,bu süre içinde de enfeksiyon kapmasý ihtimaline karþý yanýna kimsenin yaklaþtýrýlmayacaðýný, bu süre içinde sadece kýzýmý camýn dýþýndan görebileceðimi söyledi. Bir müddet sonra aldýðý ilaçlarýn etkisi ile yan etkilerinin görülebileceðini ama bunlarýn daha sonra gececeðini söyledi.
Bu arada cep telefonuma mesaj geldi. Baktým,gözümüz aydýn,geçmiþ olsun diyordu. Mesaj eski eþimdendi. Etrafýma bakýndým ama göremedim. Bende çok teþekkür ederim,seni görmek istiyorum diye mesaj çektim. Az sonra,sen beni boþ ver sen güvenliktesin bunu unutma ve yeni hayatýnýz da size baþarýlar dilerim diye mesaj geldi. Bu eski eþimden gelen son mesajdý.

Yaklaþýk iki ayý aþkýn bir zamandýr buradayýz ve bu gün hastaneden çýkýp yurdumuza dönüyoruz. Kýzým bize yardým edenin kim olduðunu her sorduðunda eski bir zengin haným arkadaþým olduðunu söyledim.

Ucaðýmýz Karadeniz üzerinden Ýstanbul üzerinden geçerken kýz kulesi bir baþka görünüyordu.
Pasaport kontrolumuz bitince bir taksiye binmek üzereydik. Etrafa bakýnýrken sanki
Arkamýzda epey uzakta eski eþimle göz göze geldik ve gözleri gülüyordu. Ona doðru bir adým attýðýmda ise bir anda ortadan akyboldu. Taksiyle evimize döndük.

Kýzým artýk çok þükür saðlýðýna kavuþtu ve iþinin baþýna döndü. Ama benim bir borcum vardý onu ödemem gerekiyordu.

Bir müddet sonra eski eþimin bulunduðu þehre gittim. Onun iþyerine girdim ve onu sordum. Orta yaþlý bir bey,onun iþyerini ve sahibi bulunduðu iki adet evini satarak gittiðini ama nereye gittiðini bilmediklerini söyliyerek bana bir zarf uzattý,bir gün sizin geleceðinizi ve bu zarfý size vermemi istedi dedi.
Zarfý bir masaya oturarak açtým. Kýsa bir nottu:
her þeyin düzeldiðine sevindim.Siz beni boþverin ben iyiyim,siz iyi oldukça bende iyi olacaðým.Bana hiçbir borcunuz yok. Aslýnda ben size olan borcumu ödedim, ama galiba size olan borcumu asla ödememe imkanda yok galiba, hepinizi seviyorum hoþçakalýn…

Kafamý kaldýrdým sanki karþýmdaydý, Bizim için tüm mal varlýðýný harcadýn çok teþekkür ederim caným.
Gözlerimde kalan son göz yaþlarýmda artýk akmýya baþlamýþtý


Mustafa Arif Razgartlý