Þair arkadaþýmýn ýsrarlarý sonucu gitmek zorunda kaldým. Çok haklýydý sitem etmekte. "Bak bu seferki toplantýmýza katýlmazsan bana lütfen selam verme. Hiçbir yere gitmiyorum ayaðýný da lütfen býrak. Haberim var, Beyoðlu’nda katýlmadýðýn toplantý da kalmamýþ" diyordu telefonda. "Bize gelince mi hep iþin çýkýyor senin" demeyi de ihmal etmemiþti. Aslýnda haklýydý. Arkadaþým Rýfký’ya rica ettim. On liralýk benzin, on liralýk otopark ücretiyle pekala gidip gelebilirdik. Kot pantolonumun, gömleðimin yýkanmasý için iki günlük süremiz de vardý. O gün ciddi bir traþ ve ayna çalýþmasýndan sonra akþama doðru yola çýktýk. Hava kararýrken Beyoðlu’nun o muhteþem kalabalýðýna karýþmýþtýk.Ýnsanlarýn birbirine çarpmasý bir yana sanki birbirlerinin sýrtlarýndan atlarcasýna koþturuyordu.

Tunç Okan’ýn Otobüs filmindeki bir sahne aklýma gelince Rýfký’ya bir espri yaptým. "Ýþte hayatta, medeniyet de burada ulan. Sayemizde adam olacaksýnýz. Yaa gördünüz mü?" diyordu Belçika’ya götürdüðü Türk iþçilerine. Bu espriyle gülerken yaklaþýk olarak yirmi otuz kiþiye çarpa çarpa sonunda toplantýnýn düzenlendiði barýn önüne gelebildik. Ýçeri girdiðimizde þair arkadaþým bizi karþýladý. Elindeki raký kadehiyle bana sarýlýrken biraz da pantolunumu ýslatmayý ihmal etmedi. "Pardon kardeþim kafam biraz iyi oldu. Biraz erken baþladým içmeye. Size iki kiþilik bir yer ayýrmýþtým gelin" diyerek bizi küçük bir yuvarlak masaya oturttu. Biralar geldiðinde çevreyi çaktýrmadan kontrol ettim. Ýrili ufaklý, yuvarlak, kare, dikdörtgen masalarda elliye yakýn insan vardý.

Edebiyat sitelerinde yazan bazý tanýdýk simalarla karþýlaþtýk. Tabii ki profil fotoðrafý olanlarýn yaný sýra tanýmadýðýmýz fotoðrafsýz olanlar da vardý. Ama tanýdýk olanlar ile yüz yüze geldiðimizde suratlarýn ekþidiðini fark ettim. Eh normal bir durumdu bu camiada. Adet olduðu üzere imza günü olan bayan yazarýn kitabýný almak için masasýna gittim. On lirayý takdim ettikten sonra imzalatýp bir de fotoðraf çektirip sonra da mutlu bir þekilde doðru masama gittim. Bu esnada masamýzda bir kiþi daha oturmuþtu. Uzun saçlý, keçi sakallý, gözlüklü adam hiç konuþmadan bir süre oturdu. Küçük masa darlýðýndan olacakki adeta diz dize, omuz omuza oturuyorduk. Adam sadece sigara ve kola içiyordu. Dikkatimi çekmiþti. Saçýnda ve gömlek yakasýndaki yað lekeleri loþ ýþýkta parlýyordu.

Kaliteli ve çok iyi bir þair olduðunun belirtisiydi bu yað lekeleri. Ýyi düþünürlerin, felsefecilerin, þairlerin aylarca yýllarca yýkanmadýðý bilinen bir gerçekti. Sonunda dayanamadým. "Beyefendi hangi sitelerde yazýyorsunuz" diye sorduðumda adam sakalýný kaþýrken birden yüz ifadesi ekþidi. "Ben sitelerde falan yazmam. Bir þiir kitabým var. Ýngilizceye, Fransýzcaya, Rusçaya çevirdim. Bu ülkede bizi kimse okumuyor. O yüzden þansýmý baþka ülkelerde arýyorum." dediðinde þaþýrdým. Gözlüklerini çýkartýp silerken birden Rýfký’ya dönerek sordu. "Siz de þair misiniz?" Rýfký kekeledi. "Yok ben sadece okurum. Bu arkadaþým öykü yazar, ben de onun yazdýklarýný okurum." dediðinde ben araya girdim. Evet arkadaþým iyi bir okuyucudur. Ben de internet yazarlýðý yapýyorum. Ama genelde þiir deðil de öykü yazmayý tercih ederim." dediðimde soðuk yüz ifadesiyle tekrar konuþtu.

"Size tavsiyem öykülerinizi Arapçaya çevirtin. Tanýdýk bir tercüman arkadaþým var.Sultanahmet civarýnda halý satar. Ýsterseniz kartýný size verebilirim. Þimdilerde Araplar bizim öyküleri, romanlarý okuyor. Baþka da bir þansýnýz olduðunu zannetmiyorum. Bu Allahýn belasý ülkede sizi de kimse okumaz." dediðinde Rýfký’yla þok geçirdik. Derin düþüncelere daldýk. Üçümüzde düþünüyorduk. Konuk olan bayan yazarýn elinde bir kadehle mikrofonda seslenmesiyle sahneye bakmak zorunda kaldýk. Kadýn yazar çok duygusal bir anlatýmla yarý aðlarcasýna, yarý gülercesine konuþuyordu.

"Sevgili dostlarým bu kitabý babam için yazdým. Öldüðü günden beri onu hala özlüyorum. Hem de çok. Hala o günün etkisi altýndayým. O öldükten sonra ona benzeyen ilk erkeði gördüðümde o benim kocam olmuþtu. Zavallý kocam öldüðünde ona benzeyen erkek ikinci kocam olmuþtu. O da öldüðünde ona benzeyeni bulmuþtum. Ama bu kadar da þanssýzlýk mý olurmuþ hayatta caným. Onu da bir trafik kazasýnda kaybettiðimde ilk oðlum isyan etti. "Yeter anne, olmaz ama beþinci oldu bu" dediðinde oðluma gülümsedim. Dedim ki "Oðlum bu kalp sevmek için bu dünyaya gelmiþ." dediðinde bar alkýþlarla inliyordu. Haliyle Rýfký’yla ben de alkýþladým. Yanýmýzdaki þair ise hala soðuk duruþu ile elindeki bir peçeteyle alnýný silerken peçetedeki kiri görünce þaþýrdý.

"Evet gerçekten ilginç bir durum. Hem de çok ilginç." diye söyleniyordu. Ayný esnada Rýfký’nýn ayaðýna bir tekme vurdum. Kulaðýna eðildim. "Ulan lavuk birayý yavaþ yavaþ iç, cepte ne kadar kaldý bilmiyor musun?" dedim. Kadýn yazarýn arkadaþlarýndan bazýlarý masalardan fýrlayarak koþarcasýna yanýna gelip onu öpmeye baþladýlar. Gitar çalan genç müzisyenin bir þarkýsý ile hep birlikte dans ederlerken cep telefonlarýndan fotoðraf makinalarýndan flaþlar peþ peþe patlýyordu. Arada biz de kareye girmek için boyumuzu uzatýrken yanýmýzdaki yaðlý saçlý þair bu fotoðraf çekiminden rahatsýz olmuþtu. Oyun havasýna dönen sahne ünlü bir þairin piste çaðrýlmasýyla birden deðiþti.Ünlü þairin saç sakal beyazlýðý dikkat çekiyordu. Bir þiir okuduktan sonra bizlere döndü.

"Arkadaþlar bunca yýllýk hayat tecrübesi bana ne öðretti biliyor musunuz? Eðer mutlu olmak istiyorsanýz, kadýnlar iyi gecinmek istiyorsanýz onlara hep yalan söyleyeceksiniz. Þimdiye kadar doðru söylemekle övünürdüm. Son olarak aþk yaþadýðým hayat arkadaþým olan kadýna, onu baþka biriyle aldattýðýmý söylediðimde inanýn hayatýmý zehir etti. Keþke doðru söylemeseydim. Zehir etmekle kalmadý üstelik beni terk etti. Ýþte hayatta doðru söylemenin bedeli bu. O yüzden bir kadýn ile iyi geçinmek istiyorsanýz ona sürekli yalan söyleyin. Sevseniz de sevmeseniz de." dediðinde alkýþlar yine ortalýðý yýktý.

Yaðlý saçlý þair yine söyleniyordu. "Gerçekten deðiþik bir bakýþ açýsý. Denemekte fayda var." diyordu. Bazý kadýnlarýn koþarak ünlü þairi de öpmesi erkeklerin kuvvetli alkýþlarýyla yine ortalýk renklenmiþti. Masalardan bir kiþi ünlü þaire seslendi. "Yanýnýzda hiç kitabýnýz yok muydu, arkadaþýmla ben bir iki tane alacaktýk?" Ünlü þair hemen cevap verdi. "Var ama arabanýn bagajýnda. Hemen getireyim dedikten sonra bardan çýkmasý ve elinde küçük bir koliyle içeri girip, bir masaya oturup stand açmasý için on dakikalýk bir süre geçmiþti. Fiyatýný soranlara "On lira" diye cevap verince masada yedi sekiz kiþilik bir kuyruk oldu. Ýmzalayýp paralarý saymasý için de bir o kadar süre geçti. Bu sýrada Rýfký omuzuma vurdu. "Bak en arka masaya o adam burada" dediðinde baþýmý çevirdim. Kadýn avcýsý, þiir toplantýlarýnýn müzmin katýlýmcýsý dazlak kafalý adam gözleriyle etrafý yine bir radar gibi tarýyordu.Bir anda göz göze geldik.Acý çekercesine gülümserken diþlerini sýkýyordu.Bana hýrlarcasýna bakarken, panik halinde kafamý çevirdim.

Rýfký ile gülümsedik. Sahneye davet edilen bir erkek þair ise yanýmýzdan geçerken neredeyse masamýzý devirecekti. Ýki metre boyu en az elli numara ayaðý ile koca gövdesiyle sahneye çýkarken onu gören genç müzisyen gitarýný yere býrakýr býrakmaz sahneden kaçtý. Nazým’ýn bir þiirini okurken sahne titriyordu. Rýfký þok geçirmiþti. "Þu adama baksana yahu." Hayretle soruyordu. Yaðlý saçlý þair arkadaþýmýz da þaþýrmýþtý. Yine söyleniyordu. "Evet gerçekten enteresan bir durum. Çok enteresan." derken gözlüklerini siliyordu. Þiir bittikten sonra "Bu da benim çok sevdiðim özel bir þiirim. Deðerli dostlarým, sevgili konuklar. Þiirimin adý ’Su ve Balýk’ lütfen dinleyin." der demez okumaya baþladý.

Su hayattýr
Hayat da su
Su olmazsa balýk da olmaz
Balýksýz su deniz olamaz

Bazen insan balýðý yer
Bazen de balýk insaný yer.
Hayat iþte öyle bir þey

Saðolun varolun." diyerek pistten inerken, alkýþlarla yerine oturdu. Rýfký yine dürttü. Kulaðýma fýsýldýyordu. "Abi Allahýný seversen bu insanlar kafayý yemiþ. Zulamda yüz lira var. Gidelim Gaziosmanpaþa’da bir meyhaneye, bir ufak raký ýsmarlýyacam." dediðinde hemen ayaða kalktýk. Þair arkadaþýmýzdan müsaade istedikten sonra bardan çýkar çýkmaz soluðu otoparkta aldýk.Saðsalim hasarsýz bir þekilde yine bir toplantýyý atlatmýþtýk.