Çaresiz insan, yapacak hiçbir þeyi olmayan insandýr. Bir çarþamba gecesi sokakta oturup baðýran sarhoþtur mesela. Düþünceleri fazla gelmektedir. O nedenle durdurmak ister beynini uyuþturarak.
     
     Bir metro çýkýþýnda veya çok az kiþinin geçtiði bir kaldýrým taþýnda oturarak mendil satmaya çalýþan kadýn çaresiz insandýr. Ne kimse bakmaktadýr ona, ne de kaðýt mendil almaktadýr. Hayat onun dahil olmadýðý bir oyundur. Küçükken herkes oynarken bizi çaðýrmadýklarý oyunlar olur bazen. Ýþte o anlardaki duygularýmýz belki o çaresiz insanýn bir ömür boyu hissettiklerine biraz yakýndýr.

     Çaresiz insan, bazen de niçin yaþamasý gerektiðini bilmeyen insandýr. Etrafýndaki her þey üzerine üzerine gelirken ne tarafa gitmesi gerektiðini çözemez. Kimisi ondan bir gelecek inþa etmesini ister, kimisi dünyaya bir katký yapmasýný ister, kimisi parlak baþarýlar ister ama o bunlarý nasýl yapabileceðini bir türlü bulamaz. Bulamadýðý için çaresizdir zaten.

     Çaresiz insanýn da duygularý vardýr tabi ki. Ama artýk çaresizliði nedeniyle bunlarý anlatamayacak kadar eskimiþtir ruhu. Hatta kendisi de anlayamaz çoðu zaman. Bazý geceler durup dururken gözyaþlarýna boðulur sadece. Islanan yastýk dýþýnda tek bir iz kalmaz sabaha. Öylece devam eder çaresiz hayatýna. Ummadýðý yerlerden darbe aldýðý için daha korkaktýr hayata karþý artýk. Ama çaresizliðinin asýl sebebi bu deðildir. O bunu doðuþtan gelen bir ceza gibi, bir yazgý gibi kabullenmiþtir. Kimse deðiþtiremez bu çaresizliði.

     Çaresiz insan için hayat, geç katýldýðý bir parti ya da arkadaþ toplanmasý gibidir. Kimseyle konuþamadýðý, eðlenemediði bir anda donup kalmýþtýr. Kapýya bakar, çýkýp gitmesi gerektiðini düþünür. Ama partideki diðer insanlarýn eðlencesini izlemeye dalar sonra. Tam gidecek gibi olurken kararsýz kalýr. Bir türlü gitmeye cesaret edemez. Sonsuz bir atalet anýndadýr adeta. "Ne iþim var benim burda" deyip çekip gitmek ister bu ait olmadýðý dünyadan. Ama bir türlü býrakýp gidemez hayatý. Yapacak hiçbir þeyi, söyleyecek hiçbir sözü, bitmeyen hastalýklarýna hiçbir çaresi kalmamýþtýr oysa. Onu tutan hiçbir þey yoktur. Yine de çekip gitmeye korkar. Kapýya bakar da, o kapýyý bir türlü açamaz...

Çaresizlik, umutlarýn üzerine tamamen örtebilir mi?