Mevlanekapý'ya düþtü yolum. Önce Kocamustafapaþa'daki baba evimi ziyaret ettim. Oradan Merkez Efendi mezarlýðýna gideceðim. Babamýn, anamýn mezarýný ziyaret edeceðim. Sur kapýsýndan daha çýkmadan çevre insanlarýnýn feryadýný duydum. Bu zamlarý nasýl öderiz diye aðlayacak denli sýkýntýdaydýlar. Kadýnýn biri- evhanýmý olduðu belli- kocamýn bu yýl aldýðý otuzaltý liralýk zamla elektriði mi ödeyeceðim yoksa doðal gazý mý diyordu. Ya mutfak ne olacak ? Çocuðun okul giderleri ? Kocam, iki otobüsle gidiyor iþine. Ýnþallah otobüse zam yapmazlar. Yatalak anamýn ilaçlarýný kim alacak ? Sorun üstüne sorun. vay be dedim. Az yürüdüm. Ýki katlý bir evin altýnda dükkâna benzer bir yer. Kapýsý, çerçevesi yok. Sakallý kambur bir ihtiyar, süpürge yapýyor. Þaþýrdým kaldým. baba dedim, ne yapýyorsun? Ýþin mi yok..bu yaþtan sonra çalýþmak sana yakýþmaz. Otur köþende, getirsinler önüne kahveni. Öyle deme oðul dedi. Az önce dertlenen kadýný duydun. He duydum dedim. Ýþte o benim gelinimdir. Ona destek olmazsam yaþayamaz. Aklýný yitirir. Vay anasýný ! diyeceðim geldi. Baþkalarýný dinlemedim, caným sýkýldý. Bu çaresiz iki kiþinin acýklý hâli beni düþündürdü.
Ýhtiyar süpürgeci, arkamdan söyleniyordu. " Ya ben ne diyeyim size. Elektiriðe % 1o yerine % 2 zam yapsaydýnýz da küçük torunuma bir ayakkabý alsaydým. Doðalgaza % 15 zam demek vergileriyle birlikte kaça dayanacak. Günde 100 süpürge yapacak gücüm mü var benim ? Hay ben ne diyeyim size ! Dün gece sofrada un çorbamýzý içerken torunumun sorduðu soruya yanýt veremedim. Dede dedi, pirzola nedir ? Onu ben de bilmiyorum çocuðum dedim. Ama endiþe etme yarýn bir büyüðümüze sorup öðreneceðim. Biz yazýn domates kýþýn patates yemeye alýþýðýz. Ama gönül istiyor ki küçükler, torunlar gün görsün biraz.
Mevlanekapýdan çýkýp mezarlýða giderken ihtiyar süpürgecinin sözlerini tekrarladým.
Hay ben ne diyeyim size ! Hay ben ne diyeyim size !