Tavuðun biri erken,
Tarlada yem ararken,
Bir tilki görmüþ onu,
Hemen kesmiþ yolunu.
Tavuk demiþ: “Gýt gýdak,
Tilki geldi iþe bak!
Þimdi ben ne edeyim,
Hangi yöne gideyim?
Gýt gýdak gýt gýt gýdak,
Yok mu bundan kurtulmak?”

Kaçmýþ, becerememiþ.
Tilki önünü kesmiþ.
Demiþ: — Nereye böyle,
Selâmsýz kaçtýn öyle?
Günlerce aç dolaþtým,
Þükür sana ulaþtým.
Gitme fazla ileri!
Kýsmetimsin gel beri...

Tavuk demiþ: — Ü ürü,
Sana þimdi bir sürü
Yumurta vereceðim,
Sýrrýný diyeceðim.
Yumurtalar sihirli,
Hepsi ayrý kuþdili
Bilirler, konuþurlar.
Kuþlarý çaðýrýrlar.
Sen de kral olursun,
Açlýktan kurtulursun...

Tilki demiþ: — Çabuk ol!
Önümde uzun bir yol,
Gidiyorum ormana,
Yumurtayý ver bana.

Tavuk demiþ: — Birader,
Telâþlanan kaybeder.
Önce gözünü kapa,
Kulaklarýný týka.
Sihri bozulur aman!
Bakarsan yumurtlamam.
“Üç” deyince kalkarsýn,
Gözlerini açarsýn…

Ahmak bu söze kanmýþ,
Bir kayaya yaslanmýþ:
— Sihirli yumurtalar,
Dizilin hele kuþlar.
Geliyor kralýnýz,
Çabuk hazýrlanýnýz!..

Tilki hayli beklemiþ,
Tavuktan ses gelmemiþ.
Gözünü açýp bakmýþ,
Tavuk oradan kaçmýþ.

Ahmet KARAASLAN