Suskundu sular
Geçmez olmuþtu vuran lahzalar
Ýçimi titreten furkandan südur eden lafýzlar
Dinmiyordu akan yaþlar, lal oluyordu sessiz vicdanlar


Söz etmemeliydim
Kendimde miydim, bunu bilmeliydim
Nasýl bir ahalin içinde esir olduðumu öðrenmeliydim
Ruhumun özgürlüðü için, nefsime aman vermemeliydim


Aþkla dirilmeliydim
Hoyratça geçen zamanýn ibretindeydim
Neden böyle bir avareliði kalbimde hisseden zadeydim
Hangi desiselerin hengamesinde ki renktim, naçiz bir nefestim


Sanki üstüme geliyor
Nereye kaçsam ve hatta aransam bekliyor
Bin bir korku perdesi yüreðimde bitiyor, kim ne istiyor
Yaratan belli, yaratýlan nasýl bir cürümün dengi hiç bilinmiyor


Nasýl teslim olsam
Bin hüzünle serdedilen lisanýn halini anlasam
Ana dilin vicdanýyla bakýnsam, talan edilenleri býraksam
Ati için yanmasam, mazinin miskin sayfalarýnda uyuyup kalsam


Haydi bir ses ver
Gelmiyecek artýk, ruhum dirliðinden haber
Kalbim niçin bizar, hüzün her zaman içimdedir ey yar
Zemherinin ibreti neden sinemi daðlar, suskun kalmak içimde ar


Artýk çekiliyorum
Dalgasýz denizlerin, suskun gönüllerin halinden
Ýltica etmek istiyorum, ruhumun vecdi ve kalbimin kederimden
Bir ömür yumaðýný aþktan bihaber olarak bitirdim, eriyen bir nefestim


Nefsim ne kadar hürse
Ruhum ve kalbim o nispette mahkumdur bilirim
Aklým ve izaným inþirahtan demek ki çok uzakmýþ hükmederim
Keyfiyetimin ne kadar dingin olduðunu söyle kime hangi yüzle söylerim


Edepsizliðe veririm
Sefilliðimi elhak aþikar eylerim, sessizleþirim
Ruhumun ve vicdanýmýn ne kadar bedbin olduðunu ayan ederim
Ýrade adýna zafiyetlerimi piþkinliðime veririm, haþyetin ülfetini beklerim


Ey Rabbim derim
Sensin sahibim ve yegane malikim neylerim
Gaflet ve delaletimle ne kadar sefil olduðumu þimdi itiraf ederim
Hüküm senindir bilirim, maðfiretin için umut beslerim, çünkü ben seninim




Mustafa CÝLASUN