Ne vakit
Sükunetin lahzasýnda nefeslensem
Derlenen figanýmla hemhal edip acziyetime versem
Yalnýzlýðýn sahrasýnda sessizce gesinsem, gözyaþýmý serdetsem


Ýçimi titreten
Tenim ter içinde bu kadar bizar iken
Hiç ses gelmez firkatten, yadýmýn nefes-i ülfetinden
Gam nedense çekilmez sinemden, büyük dalgalar vurur birden


Hasret figan
Hayret ettiriyor geçmeyen zaman
Ne þevkim var, ne sürur içimde vuslattý yaþatýr hicran
Hangi lahzada umut var, vuran sancýlar bir ömür daðlar ey yar


Kime derim
Nasýl bir halin içinde inlerim
Sabrý terennüm ederim, kanaatte burukluk ar neyleyim
Kalbimin sahibine iltica ederim, hýçkýrýklarýmý sessizce söylerim


Kalpte hicran
Zihni derdest eden bin hüzünle zaman
Ýçime buse koyan nasýl bir furkan, hasretin vicdaný kan
Gözlerimden akýyor buhran,nefesimi daðlýyor beklediðim viran


Ne söyledim
Hangi vakitte bilmem üzülmeni diledim
Niçin umman misali yüreðime hüzün ektin ve sukut ettin
Þehrine malik olmadýðým halin sevdasýyla artýk bir divaneyim


Kapýn kapalý
Kalbin nasýl bir umudun lahzasýnda saklý
Vicdanýn neden inþa etmez bir sancý, halin niçin esrarlý
Umut nasýl dinmez bir acý, her lahzasýnda bekletiyor bu vicdaný


Hiç ses yok
Her an sineme saplanýr gizlediðin her ok
Sazýn telinde, sazendenin vecdinde, hüzün akar kork
Dile gelmeyen figanlar, yüreði daðlayan aðýtlar sahipsizliði yok


Her nefes
Ruhi ve kalbi olan herkes umuduyla yaþar
Bahtýn lehçesi ancak ilmin ve ihsanýn farkýyla gönlü aralar
Ýrade sahibi malikine teslim olmazsa þayet ey yar, figanlar yakar


Zafiyet niye ar
Vicdan sahibi hiç hesapsýz yaþar mý yar
Gönlün kitabý var, açýk denizler misali hicranla ruha akar
Akýl ve izan mizan için iradene bakar, hevesler ukte yaþatýr heran


Mustafa CÝLASUN