Namaz, kulun Allah’a yönelmesi ve bu yöneliþle O’nu övüp yüceltmesi, yalnýzca O’ndan yardým dilemesi, O’na baðlanmasýdýr. Namaz insana, Allah’ýn sonsuz kudret sahibi olduðunu, ölümün yakýnlýðýný, Allah’ýn huzurundaki sorguyu, cennetin ve cehennemin varlýðýný hatýrlatýr.

Sonsuz gücüyle kullarý üzerinde gözetici ve koruyucu olan Rabb’ini tanýyan insan yanlýþ davranýþlarýný, düþüncelerini, alýþkanlýklarýný, dünyaya dair her þeyini býrakarak yalnýz O’na yönelir, kýyam eder, namazla Rabb’ine hicret eder. Ýnanan insan Allah’ýn doðru yolunda hicret ederek O’na boyun eðer, gönülden teslim olur, yardým diler, O’nun korumasýna sýðýnýr.

Dünyevi her þeyden bedenen, kalben, ruhen ayrýlmak, zincirleri kaldýrmak, yola çýkmaktýr namaz. Amaç; sonlu olan her þeyi terk ederek, sonsuz olana yönelmektir.

Namazda, Allah huzurunda O’nunla güçlü bir manevi bað kurulur. Namaz her gün düzenli yapýlan bir ibadet olduðundan Allah ile kurulan bað, kesintisiz ve canlýdýr.

Namazda giderek artan bir saygý ve korku vardýr. Kýyam, Allah’a karþý aczimizi hissettiðimiz ve huzuruna çýktýðýmýz an. Rükûda Allah’ýn huzurunda boyun eðeriz. Secde, korkumuzu en fazla hissedeceðimiz andýr. Aczimizin bilincinde Allah’ý övdüðümüz secde aný, manevi anlamda en üst aþamadýr.

Kur’an’da, "Sana Kitap’tan vahyedileni oku ve namazý dosdoðru kýl. Gerçekten namaz, çirkin utanmazlýklar (fahþa)dan ve kötülüklerden alýkoyar..." (Ankebut Suresi, 45) ayetiyle ’dosdoðru’ namaz emredilir. Yüce Allah, namazda yalnýzca O’nu anmamýzý, O’nu yüceltmemizi ve bütün noksanlýklardan tenzih ederek O’nu birlememizi buyurur. Namaz Allah’a yönelip dönmemizi saðlar ve Yaratýcýmýz olan Allah’ýn buyruklarýna uygun bir yaþam sürdürmemize yardýmcý olur. Eðer namazla Rabb’e yöneliþ, kiþiyi çirkin utanmazlýklardan ve kötülüklerden alýkoymuyorsa deðeri olmayacaktýr. ‘Dosdoðru namaz’, içten Allah’a yönelmek ve kulluk sorumluklarýný da gereðince yerine getirmektir. “Ýþte (þu) namaz kýlanlarýn vay haline” (Ma’un Suresi, 4) buyurur Allah ve bu gerçeði hatýrlatýr.

Kur’an’da, namazda yaþanmasý gereken ruh hali, “Müminler gerçekten felah bulmuþtur. Onlar namazlarýnda hûþû içinde olanlardýr.” (Müminun Suresi, 1-2) ayetiyle bildirilir. Samimiyetle Allah’a yönelmeden, düþünmeden, bilinçsizce, yalnýzca þeklen yapýlan ibadetlerin Allah Katýnda bir deðeri olmayabilir. Yapýlan ibadet Allah’a olan yakýnlýðý, takvayý artýrýyor, tefekkürü geliþtiriyor, ahlaký güzelleþtiriyor ve kötülüklerden engelliyorsa Allah’ýn hoþnut olacaðý umulur. Kur’an’da suçlu-günahkarlara; "Sizi þu cehenneme sürükleyip-iten nedir?"diye sorulduðunda,“Onlar:"Biz namaz kýlanlardan deðildik…Yoksula yedirmezdik. (Batýla ve tutkulara) Dalýp gidenlerle biz de dalar giderdik. Din (hesap ve ceza) gününü yalan sayýyorduk." dedikleri bildirilir. (Müddessir Suresi, 43,44,45,46) Dolayýsýyla namazla birlikte diðer tüm yükümlülükler de yerine getirilmelidir.

Namaz müminin, Allah’a karþý boyun eðiciliðini göstermesi, her þeyden kendini çekerek O’na yönelmesi, huþu içinde Rabb’ini düþünebilmesi için bir fýrsattýr. Namazlarý konusunda da titizliðiyle örnek Peygamberimiz’in (s) de buyurduðu gibi "Bu dinin baþý Ýslâm’dýr, direði namazdýr. " (Kütüb-ü Sitte, 4627)

Namazda huþu içinde Allah’a yönelmek imanda derinliði, samimiyeti ve Rabb’e olan yakýnlýðý artýrýr. Allah, namaz kýlýp, Kendisi’ne dua eden kullarýna rahmet kapýlarýný açar, onlarý kötülüklerden arýndýrýr ve içinde kötü düþünce barýndýrmayan mümini ahlaken de güzelleþtirir. Bu insanýn Kuran ahlakýna uygun olmayan davranýþlar sergilemesi -Allah’ýn dilemesiyle- artýk mümkün deðildir. Ýþte bu durum, namazýn ayette söz edilen çirkin utanmazlýklardan ve kötülüklerden alýkoyma özelliðinin tecellisidir. Namazla kuldan beklenen, Allah’ýn sýnýrlarý içinde yaþamasýdýr.

Ýnsan yalnýzca Allah’a yönelerek ve O’nun sýnýrlarýný koruyarak yaþadýðýnda kalbi tatmin olur. Katýksýzca Allah’a yönelmemek kulunun Rabb’i ile baðýnýn kesintiye uðramasýna/kopmasýna neden olur. Bu yönelme tüm yaratýlmýþlar için geçerlidir. Kur’an’da, “Göklerde ve yerde her ne varsa -isteyerek de olsa, istemeyerek de olsa- Allah’a secde eder. Sabah akþam gölgeleri de (O’na secde eder).” (Ra’d Suresi, 15) ayeti ve diðer birçok ayette tüm canlýlarýn Allah’a boyun eðip secde ettiði bildirilir; güneþ, ay, yýldýzlar, daðlar, bitkiler, aðaçlar ve gölgelerin…Çok açýktýr ki, her þey Allah’a tam bir teslimiyetle teslim olmuþtur.

Ancak Rabb’i karþýsýnda aczinin bilincinde olmayan insan, apaçýk düþmanýnýn telkinleri nedeniyle teslim olmakta direnir. Þeytan insana her þeyi; Allah’ý, imaný, sevgiyi, merhameti, ölümü, ahireti ve kendisini unutturabilir. Bütün bunlarý unutan kiþi, kendisine insan vasfý kazandýran bütün özelliklerini kaybeder. Yaþam amacýný unutturan þeytanýn varlýðý hiç unutulmamalýdýr. Þeytaný hatýrladýðýnda insan, Rabb’ine daha fazla ihtiyaç duyar. Çünkü þeytandan yalnýzca O’na sýðýnýlýr.

Þeytanýn telkin ettiði bu gaflet halini engelleyen namaz, insanýn Yaratýcýsýyla olan randevusudur. Samimi mümin her randevusuna içinde hissettiði bu aþkla, Rabb’iyle buluþacak olmanýn verdiði heyecanla gider. Namazla, en içten þekilde Allah’a yönelir, vicdanýný en fazlasýyla kullanýr ve Allah’ýn beðendiði ahlaký yaþamakta süreklilik gösterir. Günün belirli vakitlerinde Allah’a yönelen, üstün sýfatlarýný/güzel isimlerini zikreden, rahmetine sýðýnan ve aczinin bilincinde O’ndan yardým dileyen bir mümin -Allah’ýn dilemesiyle- iman derinliðine sahip olabilecektir.

Namazla kenetlenmiþ bina gibi saf tutan, her türlü kötülükten arýnmýþ, saf ve masum müminler arasýnda makamýn ve zenginliðin kýstas alýndýðý ya da güçlünün üstün olduðu bir hiyerarþi yoktur. Güç, servet, ýrk ve kimlik birlikte rükû eden, secdeye varan müminler arasýnda farklýlýk oluþturmaz.

Allah’a olan yakýnlýðýmýzýn ve teslimiyetimizin kanýtýdýr namaz ve Rabb’imize yakýnlaþmamýz için önemli bir yoldur. Namaz yalnýzca fiili olarak yapýlan bir ibadet deðildir; amaç Allah’ýn sonsuz gücü karþýsýnda acizliðini kabullenmek ve O’nu yüceltmek olmalýdýr.

Bizler “Ýbrahim’in makamý”ný namaz yeri edinelim. Namazýn Allah’ýn huzuruna çýktýðýmýz an olduðunu her kýyamda hatýrlayalým… Þeytanýn yapabileceklerini düþünüp, imanýmýzýn artmasý için ülfetleri kaldýrmak çok önemlidir. Yaþamýmýzdaki, kulluk ve ibadetlerimizdeki, namazýmýzdaki aklý örten tüm perdeleri –Allah’ýn dilemesiyle- kaldýralým.…

Çünkü ‘o gün’, dünyadayken Rabb’inin buyruklarýný yerine getirmemiþ ve O’na secde etmekten kaçýnmýþ olanlarýn, isteseler de secdeye kapanmaya güçleri yetmeyecektir:

Ayaðýn üstünden (örtünün) açýlacaðý ve onlarýn secdeye çaðrýlacaklarý gün, artýk güç yetiremezler. Gözleri ’korkudan ve dehþetten düþük’, kendilerini de zillet sarýp-kuþatmýþ. Oysa onlar, (daha önce) sapasaðlam iken secdeye davet edilirlerdi. (Kalem Suresi, 42-43)

Yüce Allah o günün geri dönüþü olmayan piþmanlýðýndan ve acýklý azabýndan esirgesin. Kur’an’da, “…Onlarý, rükû edenler, secde edenler olarak görürsün; onlar, Allah’tan bir fazl (lütuf ve ihsan) ve hoþnutluk arayýp-isterler. Belirtileri, secde izinden yüzlerindedir…” (Fetih Suresi, 29) ayetinde söz edildiði üzere, henüz vakit varken alnýmýzda secde izi taþýmanýn zamanýdýr…

Namazý yaþam biçimi olarak gören, Rabb’i huzurunda kýyam eden, nefsani ve dünyevi tüm baðlarýndan koparak Allah yolunda hicret eden kulun yolculuðu, -Allah’ýn dilemesiyle- sonsuz konaklama yerinde son bulacaktýr.

Orada ebedi olarak kalýcýdýrlar; o, ne güzel bir karargah ve ne güzel bir konaklama yeridir. (Furkan Suresi, 76)

Fuat Türker