O, Öyle alýmlý bir peri ki billûr tebesümdür elinde bardak, dilinde söz. Konuþsa çaðýl çaðýl, sussa ipek tül; ne farkeder adý gül yahut betül. Suyun berraklýðý kýskanýr saflýðýný. Çayýn buðusu imenir gözlerindeki neme. Harfler adýný yazarken erir sulara. Gözler, hasret hasretinden uykulara. Gülde haset, lâlede gam nedeni; incecik dal gibi asil bedeni. Bir efsane ikliminden gümüþ kanatlý atlara binip gelmiþ. Gönülleri ýlgar eylemiþ sevda daðlarýna. Ferhat’ýn külüngünde seda, Mecnun'un gönlünde gada olmuþ. Leyla ki leyller eline su dökemez.

Bazen, çayýmýzýn tadýnda damak burar. Bazen, nefesi çayýmýzýn buðusuna karýþýr. Namemizde girizgah odur çoðunlukla. Çaynaðme dükkanýnda icra edilen cümle makam onun içindir. Ýstanbul’a bir erguvanlar yakýþýr bir de elinde ince belli ile o peri. Boðaz’ýn sularýna, sabah güneþi çavdýðýnda; onu anlatýr bir bir ýþýk huzmeleri. Kýz kulesi kýskanýr inceliðini ve asaletini. Ve en çok onun ellerine yakýþýr çay bardaðý Ýstanbul’da. Zamaný nakýþlar duruþu. Gönülleri mest eder saçlarýný savuruþu. Hisarlar onu bekler gelip geçsin diye Boðaz’dan. Yalýlar selama durur. Nefesi bir ateþ sineleri kavurur…

Edasý, sedasý, vedasý yazsan þiir olur, yazmasan efsane. Ýstanbul’un gözlerinde intizardýr daima. Hazanda baharý özlerken Ýstanbul onu hayal eder. Cümle meftunu ve medfunuyla bir þehir onun geliþini bekler. Firuze gülüþlü Ýstanbul sabahlarý, onsuz mahzunlaþýr birden bire. Gece ay sulara iðreti yansýtýr ýþýðýný. Semaver, demliðe küser o yoksa. Öksüz kalýr ince belliler.

Ýstanbul onu bekler, biz onu bekleriz sabah akþam. Sabah çayý tazeliðinde gülüþüyle çýkýp geleceði ümidi sarar sarmalar cümlemizi. Bir buðulu anýn özlemiyle tutuþur sineler. Teþrif etse de etmese de þehrimizi gamzesi sine deler. Gözlerinde bir ebru haresi dudaðýnda naðmeler. Öyle bir peri ki ömre bedel. Edasý, sedasý, vedasý her hâliyle bî bedel… 19.10.2011 Ýbrahim KÝLÝK