Hayli zamandýr
Niyetleniyordum yazmaya ve anlatmaya
Sinemde depreþen sancýlarýn figanýyla,küllenmeyen harýyla
Ruhumu firkate salan ah u zarýn nidasýyla, gözyaþlarý yakamý býrakmaz nasýlsa


Endiþem vardý
Nihayetinde yýllar içimde biten zamandý
Feryadým duyulmayacak mýydý, yoksa geri dönecek mektup hicrandý
Kanayan bir yara olunca, müddet-i nefes hüzün yaþatan acý zerkeden bir ahý vardý


Önce düþündüm
Geçmiþin izlerine sessizce nazar ettim
Naif ve sukunetli kalbini hiç üzmemiþtim, lakin yine de naçar olan bendim
Dil susunca, gözler boþluða bakýnca, gönülde burukluk baþlayýnca evet, çekildim


Nasýl söylerdim
Asabiyet içinde nefeslenen caný görmez miydim
Sen asla vazgeçemezdin, en kutsallarým derdin,ister istemez sukut ettim
Nedenlerine inmeni çok bekledim,þecaat ve korkuyla bedelleþmeni niye bekledim


Býraktýðýn gibiyim
Halini cezbeden nazarýn resminde avareyim
Tefekkür ettikçe mecnuna hep hak veririm, davasýndan geçmez imrenirim
Lakin bahtým için sabýrla irkilirim, çünki iraden senin, tercihin olmuþtur kaderin


Sokaklar suskun
Yapraklar ferini terk ediyor, kalbime sesleniyor
Ruhum hala direniyor, nefesim bazen kesilse de bir umut içinde bekliyor
Her ne hikmetse firkatin nidasý iþitilmiyor,sessizliðin çaresiz boynumu büküyor


Olsun, sen üzülme
Nefesin keder içinde bizar olmasýn, sürur seninle
Dilerim ki kalbi kanaatin þevkine düçar olmuþtur, umutlarýn kanatlanmýþtýr
Yeter ki burukluk yaþama kalbinde, hasretin sancýsý bulunmasýn o ülfetli sinende


En son nameni okudum
Sessizce ve hicranla kokladým yine ümit içinde
Var ettiðin sevgi hala içimde,dinmeyen hicran sanki bahtýmýn naðmesinde
Hangi kitabý okusam, sayfalarýnda kaybolup diyarlarýn insicamýný yaþasam bile


Neyleyim ki hal böyle
Yýllara sari yalnýzlýðým ruhumun mevkiinde
Gözlerin her zaman kapansa yine, kalbim aðlýyor sen hiç bilmesende
Yazýyor kalem, yazdýranýn hükmünde, ruhum ve gönlüm sanki hala bal seninle


Olsun kederlenme
Nasýlsa duymayacaksýn hissiyatýmý yine
Hazan ne kadar güzel resmediyor ruhumdan ilzam olan ukteler sinemde
Sessiz kalmak, kanaat içinde yanmak, sabýrla boyanýp hüzünle yaþamak azmiyle




Mustafa CÝLASUN