Varligin ne ki ey insan!
Topraktan gelen topraða giden
Ýki hücre ürünü deðil misin?
Ne sanirsýn büyüklüðünü?
Hangi parçaný oldurdun da bu kibrin?
Kimedir böbürlenmen,yüksekten uçman ?
Hangi küçük daðlarý yarattýn da bilemedik biz?
Ayný yerden gelmiþiz, yolumuz bir, sonumuz bir
Seni ayrýcalýlý kýlan nedir?
Özün ne ki ey insan!
Kendini dünyada arar durursun...
Deðil mi sana getiren her türlü zevki, sefayý
Deðil mi yeri gelir de sana sövdüren, acýtan canýný
Ýyiyken iyi, kötüyken kötü ettiðin dunyan mýdýr özün ?
Bulacaðýný mý sanýrsn sahte hayatýnda kendini?
Þaþýrmýþlara benzersin besbelli..
Hangi aynaya bakmaktasýn ey insan!
Dünya aynasi deðildir seni yansýtan
Gördüðün kadarsýn bu dünya düzeninde,
Sanma ki özün bu sahte gülümsemelerde.
Baktýðýn yeri iyi gör ey toprak yolcusu!
Cismini deðil fýtratýný göstersin yolun sonu!