Zafer çýðlýðý olmayan bir gündü
Sanki dejavu alaturkalaþmýþ bir kanserdi iki gözümün önünde
Kopartýlýp çýkartýlan bir kalp
Kopartýlýp çýkartýlan bir dalak
Kopartýlýp çýkartýlan bir çocuk felci vardý

Emzirilen yabani domuzlar, artýk sadece kan içecekti
Doðrulan bütün çocuklar, Peter Pan kavsi
Keloðlan sýrnaþýk, masallarýn ýrzýna geçilmiþ

Kasatura hacminde zihni karýþýk bir mentalist çürütülürdü
Zor yýllardý
Çok az vakit vardý
Anneler çocuk diye kelebek büyütüyordu artýk
Zor yýllardý
Halkekmek sýrasýnda ’elle fuhþ’ yasaktý
Zordu hakkaten
Ýntihar etmek için arabesk þarkýlar yetmiyordu,kýrýlgan bir aný; kemiklerimi hissetmiyorum unufak olmuþlar
Fakat Cariyeler mutsuzdu
Cellatlar kýrýlgan
Kaçýrýlmýþ devlet hýþmýnda yetiþtirdiðim burkuntu
Mel’un kadimden deðiþmez,hatýrlanmaz duraðanlýk
Fuhþ istiyorum
Acý istiyorum
Koparýlmýþ bir kalp istiyorum
Cinnetim beþinci
Karanlýðým dilenci
Aptal!
Bilmiyor musun ‘Cahil çocuklar ölümü hissetmez’