Kapý çalýndý.uyuþuktum.sarhoþtum.zoraki kalkýp kapýyý açtým.karþýmda bir iskelet vardý.kendimi geriye doðru attým.üzerime yürüdü.elinde bir kaðýt vardý.kolunda bir çanta.kaðýtý yüzüme doðru dayadý.
“haciz” dedi
Bitmiþtim.bana ruhsal bunalýmlý bir haciz gelmiþti.iskelet gülüyordu.
“acze düþtüm yardým et”dedim
Sürekli gülüyordu.kaðýdý ha bire suratýma dayýyordu.
Sonra çenesi açýldý.
“ruhunun senetleri”
“mantýk borçlarý”
“niyet enflasyonu”
“gökyüzüne çay borcu”
“kaçýþlarýnýn hesabý”
“varlýklar eksi özsermaye tutkusu”
“yeter” diye baðýrdým.elimdeki kadehi sonuna kadar içtim.bir kadeh daha koydum.”bir kadehte bana koy”dedi.koymadým.
Sonra konuþmaya devam etti:
“sana yardýmcý olamam ben.senin suçlarýn saçlarýndan akýyor.benim midem bile yok.içki içince kusmuyorum.sen ise habire kusuyorsun tutkularýnla birlikte”
Evin üstünü altýna getirdi.engellemek istedim ama kýpýrdayamadým bile.evin içinde ne kadar imge varsa haczetti soysuz iskelet.
Çaresiz gözümü kapadým.uzun bir süre sonra gözlerimi açtýðýmda bir güvertedeydim.denize doðruydum.kusmak üzereydim.