sensiz gecenin sabahý
sanki baþka doðuyor güneþ
sanki baþka ötüyor kuþlar
sanki baska bir þehirde dolanýyorum
uzak diyarlardaki daðlar kadar yanlýzým..
bir sýcaklýk ararken yanýlmýþým.
sevdamý haykýrýken aldanmýþým..
sevdiðimi sanarken kendimi kandýrmýþým..
sensiz gecenin sabahýda oluyor..
dostlaýým yanýmda olsun yeter dersin o da bir gün elinden kayýp gider..
hayatý sözcüklerde.........
insalarý kalbimde yaþatýrsam belki mutlu olurum derdim yanýlmýþým..
kelimeler neden tükenmiyor..
yazdýkça yazasým geliyor neden.?
ben bu kadar dertlimiyim? ..
hayatým neden olumsuzluklarla geçiyor?
neden ler nedeni bilinmezler...! ! !
yalnýzým, yapayalnýz sensiz..
gecenin karanlýðýný yanlýzlýðýmla kutluyorum
yanlýzým ve mutluyum diye kendime yalanlar haykýrýyorum
kimseye ihtiyacým yok derken kaderime kahrediyorum
eskileri hatýrlayýp gözlerimden akan yaþlarý tutuyorum.
anlamsýz gülüþlerde içimde çaglayanlarý durduruyorum..
boþ masamdaki dostuma kadeh kaldýrýyorum..
elimdeki kuru çiçege bakýp kendimi anýmsýyorum
her dokunuþta kýrýlan, birþeylerini kaybeden kendime acýyorum
kalabalýðýn içinde bile kendimi arýyorum
elimden akýp giden hayatýmýn peþinde kosuyorum...
nefret etsemde sevdalýmdan, ben yinede tüm insalarý seviyorum..
ihaneti tadsamda hayatla savaþýyorum..
kadehler elimden düþer elbet, belki sigaramda düþer..
ruhum ölmesin yeter..........


Gülay Atilay