Bazen alýp baþýný gitmek istiyor insan. Bazen sevmek istiyor. Bazen sevilmek.
Bazen..
Bazen inanmak istiyor insan. Bir þeylere inanmak istiyor. Ýnanma duygusunu yitirmek istemiyor. Güvenmek istiyor, herhangi bir þeye iþte. Yeter ki güvenme duygusunu yitirmesin diye.
Bazen hayallere dalýp gidiyor insan. Gerçeklerle yüzleþmeye korkuyor. Hayallerini daha çok seviyor, yaþamak istemiyor bazen.
Bazen, kimisi bir baþkasýnýn kollarýnda arýyor teselliyi, kimisi ise tek baþýna çekiliyor köþesine, sessiz sedasýz..
Bazen geçmiþine takýlý kalýyor insan, geçmiþinde yaþýyor adeta.
Bazen geleceði bekliyor dört gözle.
Ýnsan bazen sözler veriyor kendine ya da bir baþkasýna. Tutamýyor bir türlü o sözleri. Ya kendi gidiyor ya diðeri. Sözler ortalýkta savrulup yok oluyor.
Bazen özlüyor insan.
Bazen bekliyor, çok bekliyor.
Bazen o beklenenler hiç gelmiyor.
Bazen çok seviyor insan. Ama söyleyemiyor, bazen.
Bazen, birileri ayrýlýrken birileri kavuþuyor.
Bazen çok fazla gözyaþý dökülüyor.
Bazen de mutluluktan aðlanýyor.
Bazen insan teselli arýyor.
Bazen biri onu anlasýn istiyor, insan.
Bazen kimse kimseyi anlamýyor.
Bazen kendinden kaçýyor insan. Bazen gerçeklerden.
Bazen, bir kadýn aþýk oluyor. Adam hiçbir zaman aþýk olmayý beceremiyor.
Bazen, ne kadar da çok þey olup bitiyor.
Bazen derken zaman geçiyor.
Bazen..
Bazen seni özlüyorum.
Ýþte hepsi bu.