Öðreniyorum..
Zamanla içime iþledikçe öðreniyorum hatalarýmý , kýrgýnlýklarýmý ...
Ödediðim bedelleri, ödeyeceklerimi, sebep olduklarýmý..
Paramparça olmayý ve küllerinden yeniden doðmayý öðreniyorum...
Nasýl büyür bir insan öðreniyorum..

Kalbime yenilmeyi, saflýðý,
Mutlu olma çabalarýmý,
Umudu ,umuda tutunmayý,
Hayal etmeyi..
Güzel günler görmeyi, istediðime ulaþmayý,
Sevmeyi sevilmeyi,
Özlemeyi,
Aðlamayý ,
Gülmeyi öðreniyorum..

Geç kaldým biliyorum, hep yanýldým görüyorum ...
Ýnsanlarý tanýmadým, göremedim kötülüðü anlýyorum..
Ama üzgünüm ...
Ýnsanlarýn insan olmaktan çýktýðý söylenmemiþ bana, bir onu öðrenememiþim.
Acý çekersin üzülürsün denmemiþ,
Kýrýlýrsan, yýpranýrsan , düþersen bu yolda hemen pes etme denmemiþ,
Olmamýþ yapamamýþým..
Bilememiþler benim bu denli kýrýlacaðýmý, insanlarýn var olabileceðine inanacaðýmý…

Ama þimdi öðreniyorum,
Büyüyorum,
Görüyorum,
Ýnsanlarýn ne kadar kötü ve anlamsýz olabileceðini ve benim ne kadar geride kaldýðýmý görüyorum..
Bu düzen bana göre deðilmiþ, öðreniyorum…
Geç de olsa öðreniyorum…