Tanrým!!! verdiðin yürekle sevdim....
Tuttum ta benliðime oturttum ..
Bir umut kýrýntýsý gözlerimde.
Yürüyorum durmadan suskun ve sessiz
Ne kadar dönüp dolaþsam yinede
Hep çýkmaz sokaktayým çaresiz
Sokaklar hep ayný bir ben deðilim
Sanki zaman akýyor hiç durmadan
Boþlukta birþeyler arýyor ellerim
Belki de mahþere dek bulunamayan
Yitirdiðim neydi aradýðým ne?
Yüreðime çöken bu ýzdýrab ne?
Tanrým!! ne günah iþledim bildirsene
Yaþam diye verdiðin bumuydu söyle...
Bir çýkmaz sokaðýn sonundayým iþte
Suskun ve tek baþýma seninleyim
Yaþamdan sonsuzluða geçiþte
Bilmiyorum söyle bana ben neyim?
Sevdiysem verdiðin yürekle sevdim
Tuttum ta benliðime oturttum onu.
Benliðim acý hüzün ve ýzdýrab selinde.
Yoruldum bu yolun sonuna geldim
Yýkýk üzgün ve paramparça onsuz
Onsuzluk buysa Tanrým!! buysa yaþamak
Sil anlýmdan yazdýðýn bu kara yazgýyý
Ya da bir yere çýksýn çýkmaz sokak
Ya al canýmý ..
Ya da öldür içimdeki onu
***
Hala bir umut kýrýntýsý gözlerimde
Sonsuz sevgisi taaa içerimde
Bir çýkmaz sokaðýn sonundayým
Bildiðim tek son var baþýndayým...


Gülay Atilay

17 Aðustos 2000 Avcýlar