Yeterince düzene çomak soktum, o da bana; kah sert kah yumuþak
Ben belki de, bir ýrmaðýn oluþturduðu þelaleye,
O kimsenin bilmediði kumullara, usumu býraktýðým þiþelerle vurdum.

Kýrýldý...
Olamadým ben

Herkes kadar ben olan, ben kadar herkes olamadým
Yaktýramadým sigaramý hiç, ya da yanmadý
Koyduramadým tabaðýma yenmeyecek her þeyi içten gelen uðruna
Tabakta yer hep vardý, baþkalarýna ayýrdýðým ama gelmeyen.

Olamadým ben

Seviþmek yatmaktan öteye geçsin istedim
Öyle kolay deðil önü de arkasý da
Yazdým giriþi ve sonucu, geliþme baþkalarýna kaldý
Baþka kalemler yazdý kelamlarýmý

“Bu gece seviþmeden sev beni”*

Olamadým ben

Bir kadýnýn dudaklarýný ýslattým,
iniltilerinden hikayeler yazdým; sonu ünlemle biten
attýðým çocuklarým balýkçýlarýn oltalarýna takýldýlar;
Olamadýlar...

Olamadým ben

Hep dediler us/ta temel çakýyor
kelamdan kabre giden ölüler çaldý hep kapýlarýmý
oysa baþka kalemler yazdý kelamlarýmý


“Ölümdür tek baþýna yaþanan, aþk iki kiþiliktir.” **

Olamadým ben

Limon aðaçlarýnýn bezediði tenleri kokladým
koruk tadýnda yatýþlarda

Ýçim, ellerimden fazla titresin istedim.

Olmadý,

Olamadým ben

Alýntý : Gökçehan Daçe *, Ataol Behramoðlu**