Kalbi olmalý
Niyetin alinden edep koklanmalý
Naz sadece sahibin için vecdinde aranmalý
Þikayet edecek hiçbir hal bulunmadan aþk yaþanmalý


Sevene nazar et
Kendinden geçer, nasýl inler
Ruhundan tebarüz eden sedayý terennüm eder
Göz serinler, gönül yanmaya devam eder,ibret söyler


Aþk, halin demidir
Ruhun ram olduðu bir gerekçedir
Hilkatini muhafaza eden ne varsa yakinen bilir
Kalp sahibinindir, yürek bir et parçasý kabilindendir


Farký fark ettiren
Ýzan ve idraktir, kalbi inþirahtýr
Ruhuna yabancý olan can nasýl icmali inanacaktýr
Taklit üzre nefeslenmek, ömrü hasretmek zan olacaktýr


Vefa ruhun özündendir
Ýrade sahibinin suhuletinden neþettir
Ne vakit nefsine iltifat ederse zafiyete yönelendir
O ne karanlýk hevestir,aþký kurutan fýrsattýr,dönektir


Taþý seyret ve onu anla
Bir katýlýk var þimdi seyreden nazarýnda
Sakýn zahirine aldanma, sabrýn ve ecrin halinde yaþa
Nice gönüller kuraktýr, taþa nispet edecek kadar katýdýr zanla


Kamýþ ne hale geliyor
Sineleri yeksan edecek kadar hicran zerkediyor
Niçin dönüþtüðü hal hüzün veriyor
Naðmeleriyle telakki ettikçe niçin kalbe sürür bahþediyor


Konuþmak için konuþma
Her fikrin bir mazisi var, sakýn ihmale alma
Cezbetmek için kimseyi kandýrma, ruhun nidasýný anla
Kalbinin nazargah olduðunu asla unutma, þek ve þüphe üzer bozma


Mezar ne müthiþ ibrettir
Ölüm için þekillenmiþ bir payedir, ne sessizdir
Edebin haþyeti kulun en kýymetli deðeridir, naiflik içindedir
Tesadüflere itibar etmek nasýl bir akidenin rengidir, hak olan kaderdir


Neslini bir gözden geçir
Deðil mi ömür sanki sessizce akan bir nehir
Kalplerin keþfi nasýl bir delil, akýl ve izan bilmek için mehir
Ne kadar sahip çýkarsan,aidiyetinle barýþýk yaþarsan aþk sana kefil




Mustafa CÝLASUN