Benim masalým da “kül kedisi” misali.
Saat on iki olunca arabam bal kabaðýna dönüþmüyor ama gözümü açýnca herþey bir hayalde kalýyor. Gözümü kapýyorum sen varsýn birde açýyorum ki yoksun. Saatlik yada dakikalýk bir masal deðil, sadece bir göz açýp kapama kuralý var masalýmda. Her gözümü kapadýðýmda yanýmdasýn. Kýskanmýyorum iþte o zaman hiçbir prensesi, hiçbir esas kýzý, sen bana aþýksýnya diðer aþklar kimin umurunda.
Öyle mutluyuz ki, ellerimi býrakmýyorsun asla. Sonra sýkýca sarýlýyorsun her tebessümümde, dünyanýn sonuna kadar kalmak istiyorum ben o anlarda kollarýnda.
Yaðmurlu havalarý çok seviyoruz ikimizde, geziniyoruz çimenlerin üstünde, ýslanýyoruz sýrýlsýklam aþkta. Þiirler okumayýda seviyorsun sen ve ben dinlemeye hayran, mest oluyorum herbir þiirde. Hepside sanki bizim için yazýlmýþ hep mutlu aþklarý anlatýyorlar. Ve sonunda onlar ermiþ muradýna diyorsun “darýsýda baþýmýza”. Öyle mutluyum ki yanýnda, sen varsan gam keder nede tasa, hiç bir þey yokki umurumda.
“seni seviyorum, seninle herþey güzel” diyorsun ya, ençok ta iþte o zaman ben coþuyorum. En çokta senin yanýnda çocuk olmayý seviyorum, sana nazlanmayý, sevgini görmeyi seviyorum. Sen yine anlýyorsun halimden, yine sýkýca sarýyorsun beni canýna. “ sakýn gitme” diyorsun, “kal yarýnýma, tüm yarýnlarýma, taki þu hayattaki son anýma”.
Ýþte mutluluktan aðladýðýmýz an bu an…
Herþey ne kadar güzel sevgilim, ne mutluyuz bak…
Ama sen bakamazdýn deðil mi? Bu sadece benim masalýmdý ve gözlerimin kapalý olduðunu unuttum, bir açtým ne sen varsýn nede sevdan…
Halâ kapýyorum zaman zaman gözlerimi, sevda masallarda güzel aþkta hayallerde.
Ve hiç açasým gelmiyor gözlerimi niyeyse…