Her Allah'ýn günü o aranýr. Bir önceki gün sahneden yok olmuþtur. Ama ertesi gün tekrar aranýr, yeniden bulunur. Bulunduðunda ise sonuna kadar, hiç acýmadan o yok edilir. Onunla adeta savaþýlýr. Ýnsaný çok yorar. Buna raðmen sýnýrsýz bir zamanla onunla gülünür, dertleþilir, bir yoldaþ gibi. Ayrýlma saati geldiðinde ise o artýk yoktur.

Evin yolunu güçlükle buluruz. Aðýr aðýr yürürken o beynimizdedir. Hakimiyet hala ondadýr. Evin kapýsý binbir güçlükle açýlýr. Sadece yatak aranýr. Boylu boyunca uzanma zamaný gelmiþtir. Anormal gülüþler ev sakinlerinin dikkatini çeker. Evin haþarý çocuðu yine pür dikkat kesilmiþtir. Diðer odadan sesi duyulur: "Babam yine manyaklaþtý." diyordur.

O kelimeler daha da çok güldürür. Saat gece yarýsý dört olur. Sonra sabah yedi. Sonra on bir olur. Telefon çalar. Arayan öfkelidir. "Eee saat kaç, öðlen oldu haydi seni bekliyoruz, çabuk ol." diye seslenir. Periþanlýkla yorgun argýn, güç bela kalkýndýðýnda o hala vücudu terk etmemiþtir. Kadýnýn suratý yine asýktýr. Saç sakal periþanlýðý, kot mont, vücut bütünleþmiþtir.

Hýzlý bir þekilde hareket etmek, evin kapýsýný çarparak çýkýp gitmek en iyi seçenektir. Sokaðýn köþesinde bir araba içerisinde bekleyen iki arkadaþ çoktan hazýrdýr.
Þoför arkadaþ koca göbeðini okþarken heyecanla sorar: "Aradýn mý?" Aramak sorun mu? Kaç lira var sende? diye sorulur. Yirmi þoförde, otuz diðer arkadaþta var. Ben de ise çok az. On beþ yeter mi?

O biraz pahalý. Onun bedeli otuz lira. Üçer bira ile o toplamda altmýþ lira tutar. Bugün de atlatýlmýþ olur. O bir telefon kadar yakýndýr bize. Onu ararým, sorarým. "Baba naber, ziyaretine geleceðiz, orada mýsýn?"

Boðuk sesle cevap verir. "Çabuk gelin iþlerim var." der. Asýk suratlarýmýz bir anda gülümser. Neþe içinde hareket ederiz. Yedinci dakikada orada oluruz. Kýsa boylu, ince býyýklý, kösele ayakkabýlý, ceketli, tesbihli bir adam oto tamirhanensinin önünde bizi bekliyordur. Bu adam O'nun sahibidir. Arabayý gördüðünde önce saðýna sonra soluna bakar. Aheste aheste yürürken boynu yüz seksen derece döner. Onun bu hareketlerine hep güleriz. Suratý bir ölüden farksýzdýr. Bir hýrsýz gibi arabanýn camýna yaklaþýr.

Her zaman olduðu gibi bizi uyarmayý ihmal etmez. "Aman dikkat edin sokak timleri bu sýralar buralarda dolaþýyor. Ne kadarlýk lazýmdý?" diye sorar. Cevap veririm: "Tersoyuz baba bir plaka" derim. Otuz lirayý itinayla ona uzatýrým. Bize ait olaný verirken boynu yine döner. "Nasýl, dünkünden mi?" diye günlük soruyu tekrarlarým. O ise bu soruya sürekli kýzar.

"Aynýsý tabiki, anam avradým olsun dört saat kafasý var. Fazla býdý býdý yapmayýn. Hadi ilerleyin, ortalýk sakat diyorum size." derken O'nu camdan içeri fýrlatýr.