Bir gölge gibi
Sessiz ve derinden titreyip eriþsem
Hasretin eþiklerinde nefeslenip feyzinle ah u zar etsem
Kalbimin sahibine nezaketle kal edip, ruhumun aþkýný zikretsem


Sinemin yýlgýn arýný
Solmaya ramak kalan harap umutlarýný
Durmak bilmeyen gözyaþlarýnýn sabýr içinde ki figanýný
Naif birþekilde hasretsem ve edebin rahlesinde serinleye bilsem


Artýk yazmýyor kalem
Ne vakit bitecektir bilmem ki bu çilem
Müddet-i nefeste mi saklýdýr bin bir hüzün zerkeden dem
Nasýl etsem, kime derd-i gamýmý serdedip, ufkunda nefeslensem


Nereye gitsem yarsýz
Ruhumun sancýsý þimdi ne kadar vefasýz
Kanaat etmek saklý umutlarým için çok faydasýz ve sýrsýz
Göçüp girmek nasýl bir kalp için gamsýz, ruh arsýz, akýl mý karsýz


Ey ruhumun sahibi
Ýçimi titreten, muvazenemi sendeleten nedir
Hangi hevesin hýrsý irademe galip gelip zalimce inletmektedir
Bahþettiðin akýl benimdir, idrakim ruhumdan südur eden yetimdir


Niçin hasret acý verir
Firkat yalnýzca beþeri hislerin erkinden mi dilenir
Oysa nazargah kalbimdir, sevgin ve edebin ülfeti niye sessizdir
Hal bezgin, izan ezgin bir halde hala irademe fýrsat vermemektedir


Ne hakkýyla gül kokladým
Ne de bir çiçeðin melalini þehretmeye çalýþtým
O halin meftun eden nidasýný niçin ruhumda yaþamadým, andým
Kime nazar etsem sessiz bir sancý yaþardým, derd-i gamla hicrandým


Kulun olamak için varým
Ýnsanlýk adýna nedir bu acý zerkeden vicdaným
Bir mür sanki yastayým, hazan misali suskun kalan bir niyazým
Ellerim sana açýlýr, içimde derlenen umut hangi vaktin ecrinde kalýr


Umman içimde yaþar
Ne kadar sessiz ve derinden nüksediyor dalgalar
Ne kadar müþfik bir serencam içindedir suskun hülyalar
Ufkumda yaþar saklý kalan umutlar, vaktini bekleyen ülvi aþklar


Farzýn þükrü nafiledir
Emrin hükmü iradeye seslenen bir nar-ý sevdadýr
Vuslat için mi hatalar yapýlmaktadýr, maðfiret niçin fýrsattýr
Acziyet içimde var olan sancýdýr, zafiyetler müddetin sülbünde ardýr




Mustafa CÝLASUN