Ecel gelip çalýnca kapýný
Musalla taþýna konduðun an
Ecel gelip çalýnca kapýný
Ne kýpranýþ, ne kalýr can

Götürüler seni dört kollu tabutla
Vurursun baþýný o cismi tahtaya
Gidiyorum öldüm ben deyip
Ýmam'da kýldýrýr son namazý

Tabuta konunca gelirsin kabristana
Sadece bedeni bir kefen sarar
Üstüne kara toprak yorgan olur
Bir doðan ki ölümle son bulur

Býrakýp giderler seni
Rabbinle, sualle baþ baþa
Ölümden kaçýþ yok
Doðarsýn, yaþarsýn ölürsün
Sonunda kara topraða gömülürsün

Kim kaçmýþ ölümden gösterin
Eðer dolmuþsa ecel defterin
Ne bir an çok, ne bir an az
Yaþarsýn, fanisin ölürsün

Bu aleme kimler kondu, kimler göçtü
Fatihler, Süleymanlar, Osmanlar, aslanlar
Dünya kurulalý aktý oluk,oluk kanlar
Ýnsan ölüme yenik düþtü
Bu sonsuz bir göçtü

Daðý devirdi ölümü gördü
Demiri büktü ölümü gördü
Kibir’i çoktu ölümü gördü
Kaçamadý, kaçamadý hiç kaçamadý

Sevdi, sevildi ölümü tattý
Açtý,toktu ölümü tattý
Mala, mal kattý ölümü tattý
Kurtulamadý ölümden, kurtulamadý ölümden

O ulu Muhammed' ki dünyasýný deðiþtirdi
Bir çok islam talebesi yetiþtirdi
Ne uhudlar, ne bedirleri geçiþtirdi
Hakkýna kavuþtu ölümü buldu

Ölüm ikinci yaþamdýr bunu bilin
Aklýnýzdan baþka þeyleri silin
Öbek, öbek gelen ölüm denen selin
Ýnsan ölüme yenik düþtü
Bu sonsuz bir göçtü
Sevabýn var karþýlýðý orada
Günahýn karþýlýðý var orada
Bir alem ki
Ahiret, sonsuzluk orada

(Serdar Sayýl-1994)