Ey hüzün
halimde fevksin
Ne kadar nida etsem de,
sükûtumla bütünsün

Neden
içimde feyizsin,
tefekkürümde bir ülfetsin,
elhak muvazenemsin

Aþk
suhuletinde iffetsin,
edebin senasýnda serinsin,
bahtýn bahsinde badesin

Terennüm
ettiðim yudumlar,
gözlerden boþalan yaþlar
henüz geçmediðini söyler

Nasýl bir
sevdadýr bu ey yarab
Her deminde sen varsýn,
ilkbahar misali nazsýn

Aþk
ferahlýðýnda davamsýn,
ruhun adýmlarýnda var olan aþksýn

Umman için serapsýn,
umudun kavlinde farksýn,
sen biçare gönlün saðanýsýn

Kim dönerse,
kalbin derinliðinden eðlediðim
mukabelemle hüzünle anýlan ramsýn


Ruhum
göçebeliðinde mahzun
Kalbim aþkýn letafetiyle
þimdilerde hazza doygun

Attýðým adýmlar
ve sarf ettiðim soluklar
mefkûrem için solgun

Aklým
kifayet etmiyor,
iradem zafiyet içinde çöküyor,
idrak kalbime aþk diyor

Lakin gözlerim
fersiz dizlerim takatsiz sözlerim
edep için kifayetsiz vakit istiyor

Ah ederek
halini her anýþýmda
Bir âþýk misali her yanýþýmda
gözyaþlarým dinmiyor

Yýllar unutturamadý,
edebin kalbime sürur kattý,
hasretim kat be kat arttý

Hali kuþatan
sevdan neleri hatýrlattý, aþk
kalbin saðanaðýnda ölümle arkadaþtý

Issýz sokaklar
ufkumda seninle arkadaþtý, sakin
köþeler düþüncelerime seni anlattý

Ömrün
kalanýnda bahar þevktir
Vaktin müddetinde
umutlar sürur ilkiyle letafettir

Bahtým senin
sessizliðinde fevkalade gariptir,
aþk kutsiyeti kalbime þereftir

Kime ne anlatsam
elbette ki sancý çekilecektir,
lakin aþký ancak yaþayan bilecektir

Ömür bitse de,
kalbim inlese de, þayet aþk ruhuma
refakat etmeyince kabrim fakirdir

Yýllara
borçluluðum aþk acýsýdýr
Hasretin sýlasýna yolculuðum
hep kalbimde sancýdýr

Nihayetinde ne bir kýþ
ve ne de bir naaþ kalacaktýr,
insan aþkla bir baþkadýr

Kim darda koyuyorsa,
kulun halini anlamadan
nara atýyorsa, aþka muhtaçtýr

Aþk, kulluk
letafetinde fevkalade farktýr
ve tensellik bakýmýndan hayli bir uzaktýr



Mustafa CÝLASUN