Ne vakit
piþkin bir nefes görsem
Serdettiði hoyratlýðý anlamak
için sukut edip boyun büksem

Kalbin latifliðinden
geriye ne kalýyor diye sual etsem

Ruhun
bizar halinde titreyip,
kalbimin sahibine hamdetsem

Acizliðin
idrakinde ki nefsimle yüzleþsem,

Elaman edip
hakka iltica etsem
Aþkýyla dirilsem ve ümitlensem

Kul olmak
kalbin umudunda sýrdýr
Narýn halinden emin olmak,
ihlasla var olan sadýktýr

Akýl ve izan farký
fark ettiren bir sanattýr
Ýrade için mutlakiyet aþkýn sevdasýdýr

Aidiyet
içinde nefeslenmek ardýr
Hesap her lahzada saklý
duran vicdanýn senasýdýr
Gül kokusunda firkat asýldýr

Soramam
kimseye neye muhtacým
Ýçine düþtüðüm viran
sayfalarýn bir ömür yasýndayým

Ýnþirah adýna
umudun pervazlarýndadýr muradým
Ne vakit yaðmur yaðsa
hicran içinde aðlarým

Suskun sokaklar
misali ayazda kalan caným

Hangi ýþýðý görsem,
saklý sýrlarý merak etsem
Hüzün içinde sessizce daðlanýr vicdaným

Ne gün yetti
ne yýllar umuda veda etti
Bir ömür tükendiði halde
ümit içinde titreyip bekledi

Hasret figan etti,
elem sinemde düðümlendi
Keder her vakit kalbimde bir ümitti

Hiçbir ses gelmedi,
Çaresiz nefes müddetine amadeydi

Vakti suçlamak
kimin için haddiydi
Bahtýn nasibi evet, sýrr-ý bilmeceydi

Umut,
ruhun yetisinde edeptir
Kalbi nazargah eyleyen
Rabbin adýna aþk-ý fýrsattýr

Taat ve takva
feyzin tefekkür ettiren farkýdýr
Akýl ve izan iraden için kavli cenahtýr

Tercihin ile
bedelleþmek hesptýr
Nefsin terbiyesi aslalan ardýr

Yoksa dillenen aþk
deva deðil, cefa için prangadýr

Kuþ kanatsýz uçar mý
Edebe muhtaç olan bir nefis
aþkýn þiarýnda açar mý

Ruhun refikindir,
kalbin istikameti adýna
en latif hakikatindir


Ýlim
ve irfan salemet içinde
nefeslenmen için zarurettir

Fikredip
kemaliyete eriþmen
için tavsiye edilendir


Yoksa
dünya adýna
emel için telef olmak nedir

Dareyn
saadeti ruhun için ferdir
Sukut ettiren hal ise edebin feyzidir



Mustafa CÝLASUN