Sana veda edemediðim sevdiðim baðýþla beni… seni son kez öpemedim, bakamadým gözlerine ve son kez sarýlamadým.
Böyle gitmek istemedim… Gitmeyi de istemedim ya biliyorsun… Gitmek benim için senden gitmek deðildi ve sen bunu bilme istedim… Gitmek senden uzakta olmak deðildi aramýzda kilometrelerde olsa deðildi… Gitmek sabaha boþ gözlerle uyanmaktý, bir kenarda oturup saatlerce gözlerimin dalmasýydý, gülümsemek yoktu gitmekte, güneþ yoktu ýsýtan, yaðmur yoktu cama vuran, çiçeklerin rengi, toprak kokusu, umut yoktu… Gitmek tüm hayallerin bitmesi demekti… Sen bilme istedim…
Gitmek gözyaþý demekti, uyuyamamak ya da uyku haplarý demekti, içimin acýsý demekti gitmek, konuþmamak hatta çabalasam bile kelimelerin dudaklarýmdan dökülememesi demekti, boðazýmdaki düðümdü gitmek… Burnumun sýzlamasýydý…
Tatsýzdý gitmek, karanlýktý, sessizlikti, beklentisizdi, yarýnsýzdý gitmek, bütün ümitlerin bitmesiydi, anne olmamaktý, ayný çatý altýnda kalmamaktý, eþyalarýna dokunamamaktý, kollarýnda uyuyamamak, ne yaptýðýný bilmemekti, duymamaktý çünkü sesin yoktu… Görmemekti gözlerin bakmýyordu bana… Hissetmemekti.
Sana veda edemediðim sevdiðim baðýþla beni… Veda edebilseydim gitmezdim… Ýzin verseydin gitmez bende kaldýðýn gibi sende( kalýrdým…)..( Kalamadýðým) için affet sevdiðim…..