Bir televizyon dizisinin, "sahne ayný sahne ama roller farklý" diye baþlayan jenerik müziðinin sözleri gerçekten de toplumda çoðunluðun ortak görüþü. Birçok insandan, "hayat bir tiyatro sahnesidir" diyerek baþlayan ve yaþamýn ne denli acýmasýz olduðu ve kimi zaman bir kukla, kimi zaman oyuncu gibi her insana farklý roller yüklediði sözlerini duyarýz. Hayret verici sýklýkla kullanýlan bu kliþe sözleri söyleyenler, muhtemelen kendilerini rollerine fazla kaptýrmýþ kimseler olmalý…

Rol yapmayý "hayatýn gerçeði" olarak gören birçok kiþi, genellikle kendisini diðer insanlardan üstün görür ya da göstermeye çalýþýr. Konuþmasý, davranýþlarý, sözleri hatta bakýþlarýyla samimiyetsiz, yapmacýktýr. Gün içinde rolünü baþarýyla oynar, akþam olduðunda anne babasý, eþi ya da çocuklarýyla birlikteyken de rolünü kesintisiz sürdürür. Gece oyunun perdesi kapanýr ancak sabah yeniden maskesini takýp yaþam sahnesindeki rolünü alýr.

Ýnsan, rolünden ne kadar sýyrýlýr ve kendisi olursa o denli güzeldir. Ancak birçok insan etrafýndaki insanlarý hoþnut etmeyi hedeflediði için, kendisinden beklenen neyse o hayatý yaþar. Doðru, iyi, güzel ve yararlý olan yerine, çevresindekilerin beðenisine uygun olarak kendisine hangi kimliði uygun görüyorsa, o kimliðin gerektirdiði rolü üstlenir.

Bu sahnede ortama uygun olduðu düþünülen konuþma, mimik ve davranýþlar sergilenir; her insan üzerine düþen rolü baþarýyla oynamaya çalýþýr. Nerede nasýl davranýlacaðý önceden belirlenmiþ olan bu yaþam þekli hiç sorgulanmaz, üzerinde düþünülmez, yanlýþlarý düzeltilmeye çalýþýlmaz.

Söz konusu insanlarýn sevgiye bakýþ açýlarý da farklýdýr. Sevgi anlayýþlarý çýkarlar ve beklentiler üzerine kuruludur; bu yüzden sevgiyi gerçek anlamda hiçbir zaman yaþayamazlar. Kendilerine yardýmý dokunan, beklentilerini karþýlayan insanlara sevgi duyarlar. Kuþkusuz bu temelleri çürük sevgi, gerçek ve samimi deðildir.

Samimi sevgi en derin hissedilebilen duygulardan biridir; Allah’ýn, dünya hayatýnda insanlar için yarattýðý en güzel nimetlerdendir.

Çýkarlar devam ettiði sürece yaþanan sevgi ise, sevilen kiþiye haz veremez. Gerçekten çok sevdiðini söyleyen kiþilerin sevgi sözcükleri bile içten samimi sözler deðil, belli, kalýplaþmýþ ifadelerdir. Özel günlerde gönderilen telefon mesajlarýnda ya da alýnan hediyelerin üzerinde hep önceden belirlenmiþ cümleler vardýr. Maddi ya da manevi çýkarlar sona erdiðinde ise bu sahte sevginin de sonu gelmiþ demektir.

Rol yaparak, oyun oynanarak süren sahte sevgiler, çok aþaðýlayýcý ve eziyet vericidir. Karþýlýklý olarak mutluluk gösterisinde bulunsalar da oynanan, her insanýn canýný yakan kötü bir tiyatrodur.

Gerçekten seven insan ise sevdiði kiþiye duygularýný ifade ederken içinden geldiði gibidir; içten ve samimi sözler söyler. Nezaketle davranýr, onore eder. Ýyiliðini ve rahatýný düþünür; zarar verecek þeylerden sakýndýrýr.

Zaman Sevgiyi Yýpratýr mý?

Toplumdaki yanlýþ düþüncelerden biri de, "zamanýn sevgiyi yýprattýðý" görüþü. Samimi sevgi yaþanmadýðýnda birliktelikler zamanla sýkýcý bir hale dönüþür. Gerçek sevgide ise aksine zamanýn rolü hep olumludur. Ýnsanlar birbirlerinin güzel ahlak özelliklerine tanýk olduklarýnda sevgileri daha da artar. Ahlakýný güzelleþtirme, kiþiliðini daha da olgunlaþtýrma çabasý içinde olan insanlarýn birbirlerine duyduklarý sevgi, zamanla daha da derinlik kazanýr.

Yitirilen güzellikler ya da maddiyat, sevginin azalmasý için bir sebep deðildir. Ancak çoðunluðun kýstasý görünüm ve maddi beklentiler olduðu için her kayýp, iliþkileri yýkýma doðru sürükler.

Maskeler Her Ortamda

Kalplerdeki inanç bozuðu nedeniyle birçok insan güzelliklerden gerçek anlamda zevk alamaz, sevgisiz bir dünyada yaþar. Ýnsanlarýn çoðu bu azap içinde, samimiyetin verdiði zevkten yoksun bir yaþam sürer. Sevgi, saygý, sadakat gibi güzel duygular kalpten deðil, taklidi olarak yaþanýr.

Doðallýk, dürüstlük ve samimiyet insan fýtratýna ve vicdanýna en uygun olandýr; bu ruha zevk verir. Ancak içinde kötü ahlak özellikleri taþýyan kiþi dürüst olamaz; çünkü bunlarýn açýða çýkmasý durumunda insanlarýn tepki vermesinden çekinir. Katýdýr; þefkat ve merhamet duygularýndan uzak karaktere sahiptir. Az da olsa merhamet eden kiþi ise karþýlýðýnda baþa kakar, minnet altýnda býrakýr ya da bir beklenti içine girer. Hatta kimileri en yakýnlarýna dahi, yaþlandýklarýnda karþýlaþabilecekleri zor koþullar nedeniyle ilgi gösterirler.

Çalýþma ortamlarýnda da durum aynýdýr. Ýþ arkadaþlarý genellikle birbirlerinin yüzüne güler, arkalarýndan ise olmadýk suçlamalarda bulunur, dedikodu yaparlar. Rekabet eder, birbirlerinin "kuyusunu kazar", "ayaklarýný kaydýrmaya" çalýþýrlar. Ancak bunlar da gizli yaþanýr, yüzlerdeki maskelerle oyun sürer gider.

Sonuç Olarak;

Bu batýl sistem, insanlarýn gözünde belirli bir yere gelebilmek adýna, kendine karþý bile samimi olamayan, yapmacýk, sahte kiþilikli insan modelleri oluþturur. Her açýdan insaný zorlayan bu durumdan sýyrýlmadýkça, dini gerçek anlamda yaþamak zordur. Çünkü Ýslam’ýn ana koþulu samimi ve doðal olmaktýr. Ýnsanýn gerçek mutluluk ve kurtuluþa ulaþmasý, Allah’a, insanlara ve hatta kendisine karþý samimiyeti ölçüsünde mümkündür.

Yapmamýz gereken, bu batýl sistemi ne kadar yaþayýp yaþamadýðýmýz konusunda kendimizi gözden geçirmemiz. Çünkü her ne kadar üzerimize alýnmak istemesek de, etkilenmiþ olabiliriz. Yaþamýmýzýn her anýna sýzabilecek bu karanlýk sistemden korunmak için, öncelikle dikkatli ve samimi olmamýz gerekir. Samimiyet zemini üzerine kurulan inanç saðlamdýr; sarsýlmaz, -Allah’ýn dilemesi dýþýnda- yýkýlmaz.