Kur’an, Hristiyan ve Musevilerin çarpýk inançlarý, bozuk ahlaklarý hakkýnda detaylý bilgi verir. Bu nedenlerle Allah onlarý birçok ayette kýnar ve davranýþlarýndan razý olmadýðýný bildirir. Ancak bu durum, söz konusu çirkin davranýþlarý yapanlarý kapsar. Yaþamýþ ve þu an yaþayan tüm Ehl-i Kitab’ýn, bu ayetlerin muhatabý olduðunu söylemek yanýlgýdýr. Ehl-i Kitap’tan küfre sapanlar Allah’a þirk koþan, puta tapan, peygamberlerine isyan eden ya da peygamberlerini ilah edinenlerdir.

Ehl-i Kitap’la ilgili Kur’an ayetlerini ve Peygamberimiz (sav)’in Ehl-i Kitap’a davranýþlarýný göz ardý eden baðnaz kiþiler, Allah’ýn tüm Musevi ve Hristiyanlarý lanetlemiþ olduðu gibi sapkýn bir görüþü ileri sürerler. Ve bu inancý yaygýnlaþtýrarak, Ehl-i Kitap ve Müslümanlar arasýna kin ve nefret tohumlarý ekmeye çalýþýr, savaþ ve kan sloganlarý atarlar. Devirlerinin en azgýn kimseleri olan Firavun ve Nemrut’a bile teblið yapýlmýþ, güzel sözle Allah’a davet edilmiþlerken Ehl-i Kitab’a neden Ýslam anlatýlmasýn?

Birçok Kur’an ayeti bize Ehl-i Kitab’ýn hepsinin ayný olmadýðý, içlerinde iman edenlerin bulunduðu bilgisini verir. Söz konusu ayetlerin bir kýsmýný veriyorum:

Siz, insanlar için çýkarýlmýþ hayýrlý bir ümmetsiniz; maruf (iyi ve Ýslam’a uygun) olaný emreder, münker olandan sakýndýrýr ve Allah’a iman edersiniz. Kitap Ehli de inanmýþ olsaydý, elbette kendileri için hayýrlý olurdu. Ýçlerinden iman edenler vardýr.... (Al-i Ýmran Suresi, 110)

Onlarýn hepsi bir deðildir. Kitap Ehli’nden bir topluluk vardýr ki, gece vaktinde ayakta durup Allah’ýn ayetlerini okuyarak secdeye kapanýrlar. Bunlar, Allah’a ve ahiret gününe iman eder, maruf olaný emreder, münker olandan sakýndýrýr ve hayýrlarda yarýþýrlar. Ýþte bunlar salih olanlardandýr. Onlar hayýrdan her ne yaparlarsa, elbette ondan yoksun býrakýlmazlar. Allah, muttakileri bilendir. (Al-i Ýmran Suresi, 113-114-115)

Þüphesiz, Kitap Ehlinden, Allah’a; size indirilene ve kendilerine indirilene -Allah’a derin saygý gösterenler olarak- inananlar vardýr. Onlar Allah’ýn ayetlerine karþýlýk olarak az bir deðeri satýn almazlar. Ýþte bunlarýn Rableri Katýnda ecirleri vardýr. Þüphesiz Allah, hesabý çok çabuk görendir. (Al-i Ýmran Suresi, 199)

...Onlardan, iman edenlere sevgi bakýmýndan en yakýn olarak da: "hristiyanlarýz" diyenleri bulursun. Bu, onlardan (birtakým) papaz ve rahiplerin olmasý ve onlarýn gerçekte büyüklük taslamamalarý nedeniyledir. (Maide Suresi, 82)

Bu (Kur’an)dan önce, kitap verdiklerimiz buna inanmaktadýrlar. Onlara okunduðu zaman: "Biz ona inandýk, gerçekten o, Rabbimiz’den olan bir haktýr, þüphesiz biz bundan önce de Müslümanlar idik" derler. (Kasas Suresi, 52-53)

Yukarýdaki Kur’an ayetleri kuþkusuz Allah lafzýdýr. O halde "bütün Museviler ve Hristiyanlar lanetlidir, onlar düþmanýmýzdýr" gibi sözlerin büyük hata olduðu açýk deðil midir?

Allah sonsuz adalet sahibidir. Ýçlerinde suç iþleyenler, kötülük ve sapkýnlýk yapanlar olmasý nedeniyle bütün bir kavmi lanetleyip cezalandýrmaz. Müslümanlarýn Ehl-i Kitap’la iliþkilerinde batýl ve hurafeye dayalý görüþler deðil, Kur’an ayetleri ve Peygamberimiz (sav)’in uygulamalarý esas alýnmalýdýr.

Müslümanlar, "Kitap verilenlerin yemeði size helal, sizin de yemeðiniz onlara helaldir. Mü’minlerden özgür ve iffetli kadýnlar ile sizden önce (kendilerine) kitap verilenlerden özgür ve iffetli kadýnlar da, namuslu, fuhuþta bulunmayan ve gizlice dostlar edinmemiþler olarak -onlara ücretlerini (mehirlerini) ödediðiniz takdirde- size (helal kýlýndý.)..." (Maide Suresi, 5) hükmü gereði Ehl-i Kitab’ýn kadýnlarýyla evlenebilir ve yemeklerini yiyebilirler. Ýnsan, evlilik baðýyla akraba olduðu ve yemeðini yediði kimseleri düþmaný olarak görebilir mi?

Allah Kur’an’da, Müslümanlarýn Kitap Ehli’ni "La Ýlahe illAllah" demeye davet etmelerini emreder. "La Ýlahe illAllah" diyen Ehl-i Kitap, Allah’a bir olarak iman ettiðini ifade etmiþ olur. Samimi olarak bu sözü söyleyen insan, Allah’a kalpten baðlýlýðýný diliyle de tasdik eder.

Ehl-i Kitab’ýn "Allah birdir" demesine vesile olan Müslümanýn bundan sonraki sorumluluðu ise Hz. Muhammed (sav)’in son hak peygamber ve Kur’an’ýn da son hak kitap olduðuna iman etmeye ve Kur’an’ý yaþamaya davet etmektir.

De ki: "Ey Kitap Ehli, bizimle sizin aranýzda müþterek (olan) bir kelimeye (tevhide) gelin. Allah’tan baþkasýna kulluk etmeyelim, O’na hiçbir þeyi ortak koþmayalým ve Allah’ý býrakýp bir kýsmýmýz (diðer) bir kýsmýmýzý Rabler edinmeyelim." Eðer yine yüz çevirirlerse, deyin ki: "Þahid olun, biz gerçekten Müslümanlarýz." (Al-i Ýmran Suresi, 64)

Bu davet hikmetle ve güzel öðütle yapýlmalý ve onlarla en güzel bir biçimde mücadele edilmelidir. (Nahl Suresi, 125) Ayrýca din konusunda savaþmayan, Müslümanlarý yurtlarýndan sürüp-çýkarmayanlara iyilik yapýlmalý ve onlara adaletli davranýlmalýdýr. (Mümtehine Suresi, 8 )

Peygamberimiz (sav)’in de Ehl-i Kitab’a karþý þefkatli, anlayýþlý ve nezaketli davrandýðýný, onlara karþý koruyucu olduðunu, dinlerini rahatça yaþamalarý için imkanlar saðladýðýný görürüz. Peygamberimiz (sav)’in hazýrladýðý Medine Vesikasý, Necran Hristiyanlarýyla yapýlan anlaþmalar, Hristiyan ve Musevi kabilelere verdiði emannameler bunun en önemli kanýtlarýdýr.

Peygamber (s.a.v.), Hýristiyan olan Ýbn Harris b. Ka’b ve dindaþlarýna yazdýrdýðý anlaþma metninde;

"Þarkta ve Garpta yaþayan tüm Hristiyanlarýn dinleri, kiliseleri, canlarý, ýrzlarý ve mallarý Allah’ýn, Peygamber’in ve tüm müminlerin himayesindedir. Nasraniyet dini üzere yaþayanlardan hiç kimse kerhen Ýslam’a icbar edilmeyecektir. Hýristiyanlardan birisi herhangi bir cinayete veya haksýzlýða maruz kalýrsa Müslümanlar ona yardým etmek zorundadýrlar" maddelerini yazdýrdýktan sonra: "Ehl-i Kitap ile ancak en güzel yöntemlerle mücadele edin...(Ankebut, 29/46) ayetini okur. (Ýbn Hiþam, Ebu Muhammed Abdulmelik, (v.218/834), es-Siretü’n-Nebeviyye, Daru’t-Turasi’l-Arabiyye, Beyrut, 1396/1971, IV/241-242; Hamidullah, el-Vesaik, s.154-155, No.96-97; Doðu Batý kaynaklarýnda birlikte yaþama, s.95)

Peygamberimiz (sav) Mekke’de her düþünceden, her ýrktan, her inançtan insanla görüþmüþtür. Bu çaba Medine’de de sürmüþ, Hristiyan ve Musevi din adamlarýný da Ýslam’a davet etmiþtir.

Müslümanlarýn, Musevi cenazesi geçerken ayaða kalkan, Mescid-i Nebevi’de Hristiyanlarýn kendi ibadetlerini yapmalarýna izin veren, kendisini ziyarete gelen Hristiyanlarýn oturmasý için abasýný çýkarýp altlarýna seren Peygamberimiz (sav)’in sünnetine uygun davranmalarý gerekir.

Her insan potansiyel Müslümandýr. "La Ýlahe illAllah"a davet Rahmanî olandýr. Ayetleri görmezden gelmek, Kur’an’a uygun olmayan hakaret, kin ve nefrete dayalý politika ise þeytanîdir.

Emri bi’l-maruf nehyi ani’l-münker, her Müslümanýn sorumluluðu. Teblið, Peygamberimiz (sav)’in yaptýðý gibi, Ehl-i Kitap da dahil, insanlar arasýnda ayrýmcýlýk yapmadan yerine getirilmeli. Çünkü Ýslam ahlaký tüm insanlýðý kapsayacaktýr.

Allah Katýnda din Ýslam’dýr. Hz. Musa (as) ve Hz. Ýsa (as)’ýn teblið ettiði hak dinler, zamanla tahrif olmuþ, Allah’ýn hak dinine uygun olmayan bazý kavramlar ilave edilmiþ, bazý hak kavramlar da çýkarýlmýþtýr. Bu yüzden Allah’ýn hak dinine tabi salih bir mümin olmak isteyen Ehl-i Kitap, Muhammedi olarak Kuran’a uymalýdýr.

Bir Müslüman Hz. Muhammed (sav)’e iman ettim, ama Hz. Ýsa (as)’a ya da Hz. Musa (as)’a inanmýyorum derse dinden çýkar. Çünkü Allah, peygamberlerine ayýrt etmeden imaný emreder. Dolayýsýyla Ehl-i Kitap, Hz. Muhammed (sav)’in peygamberliðini kabul etmeli ve onu Hz. Musa (as) ve Hz. Ýsa (as) gibi sevmelidir.

Ancak bunun aksini düþünen Ehl-i Kitab’a baský yapmak kuþkusuz Ýslam’a uygun bir davranýþ deðildir. Allah’ýn buyurduðu gibi güzel sözle daveti reddeden her insana Müslüman þöyle söylemelidir:


"Sizin dininiz size, benim dinim bana." (Kafirun Suresi, 6)