Nefesim kesilmiþ ,almýþlar bebeðimi.. Derin bir çöp kutusuna atmýþlar. Topraðý yokmuþ, bir mezar taþý baþýnda…


Ellerini görmeliymiþsin yumuk yumuk belli belirsiz parmaklarý büyümemiþ, gözleri henüz derin bir boþlukta,yüzü yeni yeni oluþmakta belki ama nefesini kesmiþler.Kalbi çarpýyor küçük küçük öyle küçük ki daha.. kýrýk belki küskün bize bana sana…görsen belki dur diyeceksin…adýmlarýný hayal edeceksin belki…adýný koyacaksýn yürüyecek koþacak,konuþacak,saçlarý bana benzeyecek,gözleri sana..
Aðlamasýný bile seveceksin,uyutmak için kucaðýna aldýðýnda güleceksin,benim diyeceksin o zaman benim ,senin, bizim….nasýl atarým onu derin bir çöp kutusuna dur diyeceksin….

Nefesim kesilmiþ almýþlar bebeðimi sen yoksun, duymamýþsýn küçük kalp çarpýntýlarýný almýþlar sen durmuþsun…
Çöp kutusunda kaybolmuþ bebeðim sen yinede susmuþsun...
Bu yazý BURAK DEMIRBAS'a ithafen yazýlmýþtýr.