Bir kulun olarak sana þükranlarýmý sunarým ey yüce Tanrým. Beni bu pislik dünyaya getirdiðin için önceleri çok sitem etmiþtim. Doðduðuma bile piþman olmuþtum ama bilmiyordum ki beni bir amaç için bir misyonla bu dünyaya gönderdiðini. Elbette bunlarý yaþarken öðrenecektim. Bu dünyanýn içinde bir dünya olduðunu ve benim bir takým vasýflar kazanarak o dünyanýn kapýsýný açacaðýmý ve benim gibi daha önce o yolu bulan elçilerle birlikte olacaðýmý üstelik onlarla birlikte sana hizmette bulunacaðýmý nereden bilirdim. Nereden bilebilirdim ey yüce tanrým. Bu yüzden beni baðýþlamaný diliyorum. Çiðdik, hamdýk, piþtik, yandýk ey yüce Tanrým. Þükürler olsun...

Banyodan çýktýktan sonra bütün kirlerimden arýnýr arýnmaz hemen o kapýya müracaat etmem istendi. O birkaç gün beklemenin, o dayanýlmaz sabýrsýzlýðýn benim için adeta sonsuz bir cehennem azabý olacaðýný nereden bilirdim?.. O beklemek, o iþkence vücudumu sanki lime lime parçalara bölmüþtü ulu Tanrým. Nihayet bir gece yarýsý haber geldi.

“Dünyamýza kabul edildiniz.” diyordu bir ses.

Ýþte o anda vücudum bu dünyadan bir bulut gibi ayrýldý gitti o dünyaya tanrým. Ýçeri adým atar atmaz o ýþýk beni köreltti. Dünyanýn pisliklerini görmekten olacak ki gözlerim o temiz dünyanýn ýþýðýndan karardý. Kapýnýn üzerindeki o yazý ise beni iyice coþturdu.

“Ne Olursan Ol Yine Gel” diyordu.

Ak sakallý, beyazlar içinde, nur yüzlü yaþlý bir adam elinde bastonu ile beni karþýlamýþtý.

“Ey yolcu buraya gel, bu kapýdan gireceksin.” diyordu.

Ses sanki kainattan kulaðýma fýsýldayarak girmiþti. Heyecan içerisinde titriyordum. “Bu yazýlý sözler bizim Mevlana Hazretlerinin sözleri deðil mi efendim?” diye sordum tüm cesaretimle...

“Evet benim sözlerim. Bir gün iþte öylesine bir anda aðzýmdan çýkmýþtý. Haydi gir içeri, Yunus Emreler, Karacaoðlanlar da içeride, hepsi seni bekliyor” dedi.

Þok geçirmiþtim ulu yüce tanrým, elim ayaðým her tarafým titriyordu. Mevlana efendimiz kapýyý açtýðýnda gözlerime inanamadým. O kutsal mabedin avlusunda her yaþtan binlerce insan kadýn erkek beni alkýþlayarak karþýlýyordu. Onlarýn baþýnda duran baþka bir nur yüzlü bastonlu ihtiyar seslendi:

“Ey oðul iþte bu dünyadaki yaþayan mürþidi kamiller. Bunlar seçkin özel insanlar. Yaþarken bu dünyanýn içine girmek her kula nasip olmaz.Bunlarýn cennetteki yerleri þimdiden hazýr sayýlýr. Bu insanlar tanrýmýzýn gönderdiði kutsal kitaplardaki metinleri içlerine sindirmiþ insanlardýr. Yaþamlarý boyunca kendilerini insanlýða hizmet için heba etmiþlerdir. Ýnsanlarýn iyi yola gelmesi için maddi manevi fedakarlýklar yaparak mücadeleler de bulunmuþlardýr. Hepsi de örnek insan, namuslu, ahlaklý, dürüst, vatanýný seven kullar olmuþtur. Üstelik birde kutsal kitaplardaki deðerlere ulaþtýlar.Ayrýca o kitaplara katký yaparak bu seçilmiþliðe hak kazandýlar. Tanrýmýz verdiði son emirdir. Artýk dört kutsal kitabýn, bu seçkinler tarafýndan yeniden yazýlmasý buyrulmuþtur. Son seçkin sen oldun. Edebiyat sitemize hoþ geldin. Hadi git þu iyi insanlarýn arasýnda kendine bir yer bul bakalým" diyordu o ulu ses...



Bana insanoðluna hizmet etme þansýný yeniden verdin yüce Tanrým.Þükürler olsun...